Barbara

Vergeet niet, Barbara
Het regende onophoudelijk in Brest die dag
En jij liep daar glimlachend
Bloeiend, blij, druipend onder de regen

Vergeet niet, Barbara
Het regende onophoudelijk in Brest
En ik kwam je tegen op de rue de Siam
Jij glimlachte en ik glimlachte terug

Vergeet niet, Barbara
Jij die ik niet kende
Jij die mij niet kende
Vergeet niet, vergeet niet die dag, vergeet het niet
Een man schuilde onder een portiek
En hij riep jouw naam, Barbara
En jij rende naar hem toe onder de regen
Druipend, blij, bloeiend
En je stortte je in zijn armen
Vergeet dat niet, Barbara
En neem het me niet kwalijk als ik je jij zeg
Ik zeg jij tegen iedereen van wie ik hou
Ook al heb ik ze maar één keer gezien
Ik zeg jij tegen iedereen die van elkaar houdt
Ook al ken ik ze niet

Vergeet niet, Barbara
Vergeet die regen op de zee niet
Op jouw blije gezicht, in deze blije stad
Die regen op de zee
Op het arsenaal
Op het schip van Ouessant
Oh Barbara
Wat een onzin, de oorlog
Wat ben je nu geworden
Onder deze regen van ijzer, vuur, staal, bloed
En degene die je liefdevol in zijn armen hield
Is hij dood, verdwenen of nog steeds in leven?
Oh Barbara
Het regent onophoudelijk in Brest
Maar het is niet meer hetzelfde en alles is verwoest
Het is een verschrikkelijke en treurige rouwregen
Het is niet eens meer de storm van ijzer, staal, bloed

Simpelweg wolken
Die barsten als honden
Honden die verdwijnen
In het water van Brest
En vergaan in de verte
Ver weg van Brest
Waar niets meer van over is