春日影 (haruhikage)

Bevroren hart, trillende blik
In deze wereld was ik helemaal alleen
Lente die alleen maar verwelkt
Behandelt me elk jaar zo kil

In de duisternis, eenrichtingsverkeer
Schrijf ik alleen maar woorden neer
Ook al weet ik dat het leeg is, ik blijf hopen
Zoekend naar een redding

(Het doet pijn, zo dierbaar)
Nu heb ik het gevoel dat ik het begrijp
(Blij en wanhopig)
Die dag was er geen ik
Het licht neemt me zachtjes mee

Door de wolken heen, schitterend en stralend
Vul mijn hart en laat het overlopen
Op een dag, stralend op mijn wangen
Warm en intens, druppelend
Waarom is jouw hand zo warm?
Hé, alsjeblieft
Laat me niet los zoals dit

Verbindend en weer loslatend
Iedereen ervaart het met vreugde en verdriet
Tel ik de liefde
Alsof ik de hartslag wil voelen

(Blij en eenzaam)
Nu begrijp ik het pas
(Waardevol en angstig)
Die dag was er geen ik
Het licht omarmde me zachtjes

In de verlichte wereld, de kostbare persoon die bloeit
De lente die warmte kent
Verliest tranen voor mij, voor jou
Oh, wat is het verblindend
Oh, wat is het mooi

Door de wolken heen, schitterend en stralend
Vul mijn hart en laat het overlopen
Op een dag, stralend op mijn wangen
Warm en intens, druppelend
Waarom is jouw hand zo warm?
Hé, alsjeblieft
Laat me niet los zoals dit

Voor altijd, voor altijd, laat me niet los zoals dit