Theater

Ah, er is geen ontsnapping
Alleen, in een leven vol rommel, een open plek
Vergeten, dat is wat ik moet doen
Leef gewoon zoals die dagen
Gewoon 'normaal'?
Ja, op de lange termijn lijkt het wel een komedie
In werkelijkheid is het een complete leugen
Weer word ik een slaaf van de vrijheid
Iedereen zingt vrolijk

Vullend met leugens, verhongerend van honger
Iedereen dwaalt in ironie
In een eindeloze nachtmerrie
Wachtte ik op jou, dat is wat ik deed
Met een liefde die tekortschiet, daardoor rijpt het
Als fruit dat aan het rotten is
Het is zo vreselijk mooi dat ik in tranen uitbarst
Ah, is dit het einde van de tijd?

Leef gewoon zoals jij zegt
Leef gewoon zoals ik zeg
En wat heb je daaruit geleerd?
De wortels en de stam zijn diep zwart en vies

Tot het een geheim wordt, tot het verandert in leugens
Tot het gewond en vies is
In een eindeloze nachtmerrie
Zou jij er niet zijn, dat is zeker
Zelfs de liefde die tekortschiet, zal snel vervagen
Zelfs de tijd laat me achter
Alles is zo mooi, dat het bijna lachwekkend is
Ah, is dit het einde van de tijd?

Tot het een geheim wordt, tot het verandert in leugens
Tot het gewond en vies is
In een eindeloze nachtmerrie
Zou jij er niet zijn, dat is zeker

Met een liefde die tekortschiet, dood je me
Zelfs al ben jij er niet
Weer heb ik een liefde losgelaten
Wat een komedie! Wat overblijft is alleen maar leugen

Met een liefde die tekortschiet, breek ik af
Ik word gek als een beest
Dat is de straf voor wat ik niet kon spelen.