L'immenso
Negramaro
Het Onmetelijke
Nu lijkt het vreemd om met je te praten
Terwijl ik je mijn hand reikt en aan je denk
Dat je me kunt aankijken zonder ogen en bittere tranen...
Als ik de wereld terug kon draaien
Zou ik zeker jou terug laten komen
Voor een moment van eeuwigheid en diepte
Waarin alles lijkt, lijkt niets te zijn
En er is niets...
Nu lijkt het nutteloos om je nog niet te begrijpen...
Als ik de wereld terug kon draaien
Zou ik zeker jou terug laten komen
Voor een moment van eeuwigheid en diepte
Waarin alles lijkt, lijkt niets te zijn
De wereld stevig, stevig in mijn zak houden
Om het op een dag weer aan jou te geven
Aan jou die geen deel uitmaakt van het onmetelijke
Maar het onmetelijke dat alleen van jou is
Alleen van jou...
En jij, jij knarst met je tanden, je laat me praten, je hebt geen angsten meer
Je knarst met je tanden, je laat me kijken, je hebt geen angst meer, liefde!
Als ik de wereld terug kon draaien
Zou ik zeker jou terug laten komen
Voor een moment van eeuwigheid en diepte
Waarin alles lijkt, lijkt niets te zijn
De wereld stevig, stevig in mijn zak houden
Om het op een dag misschien aan jou te geven
Aan jou die geen deel uitmaakt van het onmetelijke
Maar het onmetelijke dat alleen van jou is!
Alleen van jou...
En jij, jij knarst met je tanden, je laat me praten, je hebt geen angsten meer
Je knarst met je tanden, je laat me kijken, je hebt geen angst meer, liefde!
