Ma muse

Ben jij een toeval of een mooi voorteken?
Jij hebt nooit ongelijk achter je mooie gezicht
Bij de dood, bij het leven, zing ik je elke nacht
Mijn verboden liefde

Er wordt gefluisterd in de stad dat je al ver weg bent
Dat je de weg hebt genomen naar een wereld zo ver weg
Dat jouw schip zo ver van het mijne vaart
Het verhaal was mooi, maar de toekomst onzeker

Ik dacht je te zien midden in mijn dromen
En in een blik zag ik al jouw gedichten
Ik wilde jouw muze zijn, maar het einde is wreed
Iemand anders heeft die plek ingenomen
Ik zal nooit zij zijn

Soms denk je aan mij, daar ben ik zeker van
Ik teken op de muren in bittere kleuren
Een herinnering, een beeld ontglipt me
Die me optilt en me verwondt

Ik spreek de maan toe als mijn pijn rondloopt
Ik ga vooruit en achteruit
Ik heb alleen nog mijn pen
Mijn kostuum als wapen
Een wonder en alles verandert
Jouw ogen waren mijn toevlucht
Jou vergeten, dat weiger ik

Er wordt gefluisterd in de stad dat je al ver weg bent
Dat je de weg hebt genomen, mijn hart in jouw handen
Maar mijn schip kapseist (kapseist) zo ver van het jouwe (zo ver)
Het verhaal was mooi (mooi) maar er blijft niets van over

Ik dacht je te zien midden in mijn dromen
En in een blik zag ik al jouw gedichten
Ik wilde jouw muze zijn, maar het einde is wreed
Iemand anders heeft die plek ingenomen
Ik zal nooit zij zijn