Galatée

Het café is net gesloten, maar ik blijf hier staan
Wat een idee om een vrouw te beminnen met wraakzucht?
De laatste keer had ik een plan, niet iets om door te flippen
Maar je komt uit een gevaarlijke stad die je stress verkoopt

Ik zal sportief zijn, als ik doe alsof ik boos ben, is het om je te plezieren en ik zal me buigen, me vermaakend met je chagrijnige blik
Om me te irriteren, steek je een joint of twee op
Je doet alsof je vrij bent, maar je woorden raken me niet
Ik krijg je glimlach, de enige getuige van mijn overwinning
Ik zal je oren vasthouden zodat ze niet kunnen ontsnappen
Ik zal je zeggen: "Er zijn genoeg vrouwen op dit feest" maar ik heb alleen jou gezien

Je lichaam in mijn gezichtsveld, het is sensorisch
Eerlijk gezegd, de routine kan ons niet uitputten
Voor me staan er types die zich vol zuipen in de buurt
Maar ik denk aan je kleine deukjes onderin je rug
Negeer die types die zich vol zuipen in de buurt niet
Maar ik zal je kleine deukjes onderin je rug knijpen

Het café is net gesloten, maar ik blijf hier staan
Wat een idee om een vrouw te beminnen met wraakzucht?
De laatste keer had ik een plan, niet iets om door te flippen
Maar je komt uit een gevaarlijke stad die je stress verkoopt

Je zal nee zeggen als ik je vraag of je van me houdt
En dat is een "nee" dat veel waardevoller is dan een ja
Ik begrijp je niet, maar ik heb je ogen om te ondertitelen
Je zei me dat we ooit verbonden zouden zijn, dat we een nacht zouden scheiden
Omdat ik zes maanden afwezig was, vlucht je voor me
Aangezien er in mijn concerten de helft vrouwen zijn
Zelfs als ik oprecht ben, wantrouw je me elke keer
En als ik mezelf ben, vlucht je voor me, goed
Goed, het is waar dat het vaak voorkomt, maar zet me niet onder druk
Laten we deze misselijke sfeer ontvluchten, de liefde is geen gevangenis
Terwijl ik op je wacht, observeer ik de verbindingen die voorbijgangers maken
Er was een tijd dat de schoonheid van de lucht niet zonder ons kwam
De andere vrouwen missen smaak, ik neem geen hap van die smaakloze maaltijden
In mijn hoofd heb ik beelden van je haar die in een lus voorbij komen
Maar je bent er nog steeds niet en de dag rekt zich uit
Ik begin me echt zorgen om je te maken, weet je dat?
Vandaag is het moeilijk, morgen is het erger
En je jaloezie maakt me nieuwsgierig naar alle anderen

Maar ik blijf trouw uit respect, dat heb ik gezworen
Jij bent de enige die speciaal voor me lijkt, elke dag weer
Ik blijf trouw uit respect, dat heb ik gezworen
Jij bent de enige die speciaal voor me lijkt

Je gooit mijn spullen weer weg en alles wat rondslingert
Zelfs een boek dat ik je geleend heb, ik heb een gezicht om bemind te worden
Je zei me: Wanneer ga je stoppen met de liefde in boeken te idealiseren terwijl je me negeert?
Wat? Jij denkt dat je mensen kent? Danteske waarheid
Ik heb een hart van kant, maar ik ben slechts een muur als zodanig
Je zult chagrijnig kijken, maar ik heb een cadeau onder mijn parka
Je boze glimlach ken ik uit mijn hoofd
Dus we zullen over hekken klimmen, we gaan naar een park
En als de bewaker ons betrapt, zullen we de route aanpassen
Een ruzie vol frivoliteit, rue de Rivoli
Een aangename rivaliteit, tot we in bed belanden
Je ziet, ik ken je uit mijn hoofd
Alsof ik ruzies zoek, maar voor nu bibber ik en kijk ik op de klok

Het café is net gesloten, maar ik blijf hier staan
Wat een idee om een vrouw te beminnen met wraakzucht?
De laatste keer had ik een plan, niet iets om door te flippen
Maar je komt uit een gevaarlijke stad die je stress verkoopt

Je wilde niet meer rusten, je deed alles om jezelf te versterken, schoonheid
Maar ik deed alles om jou te veroveren
We houden van huilen net zo goed als lachen, waarom moesten we deze basis leggen?
Bang om te lijden, was ik afstandelijk om te zeggen: je bezit me niet
Sorry schat, laten we gaan, ik ben het zat om zo te leven
Je zei me: het is niet waar, je doet het nooit, jij verlaat mij
En dat was niet waar, uiteindelijk ontkende ik het onder de frustratie
Deze weerklank van waarheid
Wat een lafaard, geruststel jezelf door te zeggen dat het leven zo is en dat genieën vaak alleen zijn
Het café is net gesloten, je komt niet meer
Ik voel de laatste metro onder mijn voeten rommelen
Wat een idee om deze vrouw te beminnen die je niet onderwerpt?
Het is een waardeloze afsluiting, bovendien verpest het de refrein.