Poema

Vandaag had ik een nachtmerrie en stond ik alert
Op tijd
Ik werd wakker met angst en zocht in het donker
Iemand met jouw genegenheid
En ik herinnerde me een tijd

Want het verleden brengt me een herinnering
Van de tijd dat ik een kind was
En de angst was reden om te huilen
Een excuus voor een knuffel of een troost

Vandaag werd ik wakker met angst
Maar ik huilde niet, klaagde niet om onderdak
Uit het donker zag ik een oneindigheid zonder heden
Verleden of toekomst

Ik voelde een sterke omhelzing, het was geen angst meer
Het was iets van jou dat in mij bleef

Ineens zien we dat we iets verloren zijn
Of aan het verliezen zijn
Zacht en naïef, dat blijft liggen op de weg
Dat is donker en koud, maar ook mooi
Omdat het verlicht is
Door de schoonheid van wat er minuten geleden gebeurde

Vandaag had ik een nachtmerrie en stond ik alert
Op tijd
Ik werd wakker met angst en zocht in het donker
Iemand met jouw genegenheid
En ik herinnerde me een tijd

Want het verleden brengt me een herinnering
Van de tijd dat ik een kind was
En de angst was reden om te huilen
Een excuus voor een knuffel of een troost

Vandaag werd ik wakker met angst
Maar ik huilde niet, klaagde niet om onderdak
Uit het donker zag ik een oneindigheid zonder heden
Verleden of toekomst

Ik voelde een sterke omhelzing, het was geen angst meer
Het was iets van jou dat in mij bleef, dat geen einde heeft

Ineens zien we dat we iets verloren zijn of aan het
Verliezen zijn
Zacht en naïef, dat blijft liggen op de weg
Dat is donker en koud, maar ook mooi
Omdat het verlicht is
Door de schoonheid van wat er minuten geleden gebeurde