Olim Lacus Colueram
Carl Orff
Eens was ik een meer
Eens was ik een meer,
eens was ik mooi,
terwijl ik een zwaan was.
Arm, arm!
nu ben ik zwart
en verbrand, zo hard.
Hij draait, draait weer de drager;
het vuur brandt me hard;
nu biedt de dienaar me aan.
Arm, arm!
nu ben ik zwart
en verbrand, zo hard.
Nu lig ik op een schotel,
en kan ik niet meer vliegen,
zie de tanden knarsen:
Arm, arm!
nu ben ik zwart
en verbrand, zo hard.
