On The Other Side (где нас нет)

Daar waar wij niet zijn, brandt een ongekende dageraad
Waar wij niet zijn - zee en robijnrode zonsondergang
Waar wij niet zijn - bos, als een malachieten armband
Waar wij niet zijn, op de Zwaneneilanden
Waar wij niet zijn, hoor me en trek me uit de modder
Breng me naar mijn verzonnen stad, geplaveid met goud
In mijn dromen zie ik verre, vreemde landen
Waar genade heerst, waar de kusten van gelei zijn

Nou, veeg die tranen weg!
Die jongen is een echte leider, dat zie je meteen
Hoor je, als ze vragen, heb je niets gezien
En hij lijkt zo op zijn vader, daar komt niks van terecht
Wie kent haar niet: ze heeft de hele buurt vermaakt
Wat is dit? Handen omhoog! Ik heb het tegen jou gezegd!
Alles is gestolen, terwijl hij onoverwinnelijk was
Jouw kind is gesloten en kan niet met anderen omgaan
Marcheer naar de kleuterschool! Een hechte klas, twee keer twee
Eén op één, oog om oog. Wat, bang? Geen man?
Kijk eens naar jezelf: hier een blauw oog, daar een blauwe plek
Hooligan! Schande! Hoe durf je, wie ben je geworden?
De mijne? Die zweeft in de wolken, zoals in zijn kindertijd
Je bent niet beter dan anderen, wonderen bestaan niet
Met haar, zonder kans, hij is een angstaanjagend gezicht!
Waarom doe je zo slim, kut? Wat ben je, een homo?
Hier, doe een paar trekjes - de muren zullen vallen
Wat, chill? Zestig, neem nu
Stilte tijd, je vrienden - tien negerkinderen
Iedereen kletst. Zeg, waar heb je het vandaan?
Straf! Zodra hij eruit komt, drinkt hij elke zomer
Het spijt ons, maar we hebben nog steeds geen vacatures
Hoe ontevreden je ook was, je hebt mijn leven verknald
Laat het op de grafsteen maar mooi gegraveerd worden

Waar wij niet zijn, brandt een ongekende dageraad
Waar wij niet zijn - zee en robijnrode zonsondergang
Waar wij niet zijn - bos, als een malachieten armband
Waar wij niet zijn, op de Zwaneneilanden
Waar wij niet zijn, hoor me en trek me uit de modder
Breng me naar mijn verzonnen stad, geplaveid met goud
In de duisternis zie ik verre, vreemde landen
Waar genade heerst, waar de kusten van gelei zijn

Jij bent mijn prinses!
Jullie doel is om alles uit haar leerproces te persen
We gaan een maand naar Genève, spaar ze niet, professor
De jongste wordt een schoonheid, en deze, tja, als extra
Ga rechtop zitten - hier is de eettafel, jonge dame
Wat voor een wind waait er in je hoofd, wat voor toon en manieren zijn dit?
Ze zeiden me dat iemand naar de vice-burgemeester mikt
Schaam je tenminste een beetje, bel je hoeren niet in het bijzijn van kinderen!
Morgen is een belangrijke stap, een privé-pension
Haar karakter zal verbeteren als een hooggekwalificeerde osteopaat
Als de passies zo hoog oplopen, zal ze hier meteen volwassen worden!
Waarom zeggen ze over haar vader dat hij een autoritaire sociopaat is?
Kijk, daar is ze, de nieuwe, bewonder haar
Wacht even, kind, na school, blijf hier nog even
Heeft de dominee je gekust? Heeft hij onder je jurk gekeken?
Wees niet weerbarstig, kind, alles is ter ere van de schepper!
Ik ben geen tiran of despoot, maar je moet je plaats kennen
En jij, onhandige kluns, bent dat al vanaf je kindertijd
Ik geef je luxe vernieuwingen - dit is niet voor niets!
Een schoft uit de afgrond van de maatschappij is niet jouw niveau!
Eet ze op, je voegt kleur en tinten toe aan de grijze routine
Exclusief revalidatiecentrum
Hoe gaat het met onze stemming? Naar herstel
In plaats van felicitaties, laat ze het maar bescheidener sturen

Waar wij niet zijn, brandt een ongekende dageraad
Waar wij niet zijn - zee en robijnrode zonsondergang
Waar wij niet zijn - bos, als een malachieten armband
Waar wij niet zijn, op de Zwaneneilanden
Waar wij niet zijn, hoor me en trek me uit de modder
Breng me naar mijn verzonnen stad, geplaveid met goud
In de duisternis zie ik verre, vreemde landen
Waar genade heerst, en licht boven de kusten
Waar wij niet zijn, brandt een ongekende dageraad
Waar wij niet zijn - zee en robijnrode zonsondergang
Waar wij niet zijn - bos, als een malachieten armband
Waar wij niet zijn, op de Zwaneneilanden
Waar wij niet zijn, hoor me en trek me uit de modder
Breng me naar mijn verzonnen stad, geplaveid met goud
In de duisternis zie ik verre, vreemde landen
Waar genade heerst, en licht boven de kusten

Waar wij niet zijn