Bodas de Sangre

Dat ik er niets aan kan doen, dat de schuld bij de aarde ligt
en die geur die uit je borsten en je vlechten komt

Oh, zonder reden wil ik met jou geen bed of avondeten
En er is geen minuut van de dag dat ik niet bij jou wil zijn
Want je sleept me mee en ik ga, en je zegt dat ik moet terugkomen
Ik volg je door de lucht als een grassprietje

Vogels van de ochtend breken zich op de bomen
De nacht sterft weg op de rand van een steen
Laten we naar de donkere hoek gaan waar ik altijd van je hou
Want het kan me niets schelen wat de mensen zeggen of het gif dat ze ons geven

Dat ik er niets aan kan doen, dat de schuld bij de aarde ligt,
en die geur die uit je borsten en je vlechten komt