Pour La Vie

We zijn vertrokken, het was eind juni
We hebben elkaar gekust, hand in hand
Één voor allen en allen voor één
En toen nam iedereen zijn trein
We waren allemaal ook bang
We hebben gezworen, hand op het hart
Dat we elkaar weer zouden zien voor tien jaar
We hebben elkaar weer gezien en nu
Af en toe nodigen we elkaar uit
Ook al vermijden we elkaar vaak
We zeggen natuurlijk, ik herinner me het nog
Maar we herinneren ons steeds minder
Het heeft ons niet bitter gemaakt
We weten dat we er niets aan kunnen doen

Dat is het leven, dat is het leven,
Dat is het leven dat ons verandert
En dat ons verstoort
Al onze grote ideeën over alles
Dat is het leven, dat is het leven,
Dat is het leven dat beslist
Dat ons rimpels geeft
In de hoeken van onze ogen en ons hart
Wat heeft het voor zin om ertegenin te gaan
We verspillen onze tijd
En als we naar onze horloges kijken
Begrijpen we ineens
Er zijn er die kinderen hebben gemaakt
Er zijn anderen die zeggen, ik wacht
We hebben allemaal van vrouwen gehouden
We hebben allemaal charme gevonden
We zijn allemaal iemand geworden
In onze buurt of verder weg
Natuurlijk zijn we elkaar uit het oog verloren
Maar we noemen dat geen verlies
We hebben elkaar van alles genoemd
We zijn in elkaars armen gevallen
We durfden niet nee te zeggen
We zeiden ja toen het niet moest
Het heeft ons niet tegengehouden
Om door te gaan met elkaar te houden

Voor het leven, voor het leven
Voor het leven dat ons verandert
En dat ons verstoort
Al onze kleine ideeën over alles
Voor het leven, voor het leven,
Voor het leven dat beslist
Dat ons rimpels geeft
In de hoeken van onze ogen en ons hart
Geen behoefte om te doen alsof
Het heeft geen zin
Elke dag die voorbijgaat leren we
Dat we kunnen spelen zonder acteur te zijn
Wat heeft het voor zin om ertegenin te gaan
Het heeft geen zin
Elke dag die voorbijgaat leren we
Dat we allemaal dezelfde weg volgen