Milonga Del Fusilado

Vraag me niet wie ik ben
Of of ze me gekend hebben
De dromen die ik wilde
Zullen groeien, ook al ben ik er niet
Ik leef niet meer, maar ga
In wat ik aan het dromen was
En anderen die blijven vechten
Zullen andere rozen doen bloeien
In de naam van die dingen
Zullen ze me allemaal noemen

Vergeet mijn gezicht niet
Dat was mijn oorlogsgezicht
Zolang er in mijn land
Nood was om te haten
In de lucht die al opklaart
Zullen ze weten hoe mijn voorhoofd was
Weinig mensen hoorden me lachen
Maar mijn genegeerde lach
Zullen ze vinden in de dageraad
Van de dag die aanstaande is

Vraag me niet naar mijn leeftijd
Ik heb de jaren van iedereen
Ik koos tussen veel manieren
Ouder te zijn dan mijn leeftijd
En mijn echte jaren
Zijn de schoten die ik heb gelost
Ik word geboren in elke gefusilleerde
En hoewel mijn lichaam sterft
Zal ik de ware leeftijd hebben
Van het kind dat ik heb bevrijd

Zoek mijn graf niet
Want je zult het niet vinden
Mijn handen zijn degene die gaan
In andere handen, schietend
Mijn stem, die aan het schreeuwen is
Mijn droom, die nog steeds heel is
En weet dat ik alleen sterf
Als jullie het opgeven
Want degene die vechtend stierf
Leeft in elke kameraad!