Dans Ma Nuit

In mijn nacht
Verstoord en stinkend, bezaaid met wolfsgaten waar het regent
Aversen van harken, buien van kogels en ellende
In mijn nacht waar het regent
O mijn slechte ster
Van magenta en blauw
Ben je gekomen om je web te weven
Bij de paarse en vervalste gloed
Gemaakt van half leven.

In mijn nacht
Zwart, eeuwig, dicht,
In dit verdomde
Auditorium van de thor
Heb ik je dans geproefd
Gouden drugs, hard
Hard als mijn toekomst
Afhankelijkheid.

In onze nachten
Van frigolet
De abdij
Weergalmde
Van onze heidense dingen
En de sneeuw smolt
In het licht van jouw valstrikken
Van jouw leugens.

Psychiatrie…
Nieuwe nacht
Enige vrienden:
De zooi
Die schreeuwt als baby's
Als liedjes die uitnodigen
Om snel allemaal
Te verrotten…

Psychiatrie
Nieuwe nacht
Hier is het
Dat je me hebt achtergelaten
Ja, echt!
In mijn nachten,
In mijn nacht…
In… mijn leven.

In mijn nacht
Het is al goed
Eén-en-dertig
Jaar dat ik hier ben
Dat ik zweet
Dat ik niets hou
Dat ik zuig
Als een hond
Aan het rotte bot
Met de smaak van suikers
Vervuilend
Heel bitter
En vies
Met de smaak van stront
Van melancholie.
Het is niet eens jouw schuld
Oude maat
Als ik in jullie kutleven
Als een valse noot ben
In vlucht in mijn labyrintische nacht
Gevangen door mijn genetisch rouwproces
Zoekend naar jouw dag zonder gps
Maar zoals altijd
Geflitst voor teveel verdriet…
Aan de kant gezet
Met een gebroken hoofd
Zoals mijn vader in de regen
Een rotzomer.

Vroeger nodigde de stadrat
De veldrat uit,
Op een zeer beschaafde manier,
Voor een maaltijd van ortolans.
Op een tapijt van Turkije
Was de tafel gedekt.
Ik laat je denken aan het leven
Dat deze twee vrienden leidden.
De maaltijd was heel eerlijk,
Er ontbrak niets aan het feest;
Maar iemand verstoorde het feest
Terwijl ze aan het eten waren.
Bij de deur van de zaal
Hoorden ze geluid:
De stadrat vlucht;
Zijn maat volgt hem.
Het geluid stopt, ze trekken zich terug:
Ratten in het veld meteen;
En de stedeling zegt:
Laten we ons gebraad afmaken.
— Genoeg, zegt de plattelander;
Morgen komen jullie bij mij:
Het is niet dat ik me opwind
Over al jullie koninklijke feesten;
Maar niets komt me onderbreken:
Ik eet alles op mijn gemak.
Dus vaarwel; verdom de vreugde
Die de angst kan bederven.