Silent Noise

Het perron is een vacuüm, de laatste trein passeert
Het voelt alsof ik ben aangekomen aan het einde van een droom en lach
Als ik het lot volg, kom ik in het theatrale Shinjuku
Wat blijft er over als ik het verbind en weer loslaat in mijn hand?

De liefde leidt naar de liefde, een proefversie is precies goed
Altijd maar updates, sentimenteel zijn is de dagelijkse kost

De flits die mijn hart doorkruist, de schaduw verdwijnt ooit in de rede
Als ik herinneringen combineer en de muziek laat weerklinken, klinkt de stille ruis in de wereld

Als de kraai op de kaart danst, lijkt het wel een zwarte engel
Met een lage hum zing ik mijn bekentenis, maar het is onzin

Waarden zijn voor iedereen anders, dat is het, dat is de achterkant van de voorkant
De bewijs van bestaan dat ik verspild heb, herstraalt weer

Daarom verandert de echo die ik diep snijd, ongemerkt in een andere stem
Laat me de bypass van wie ik ben laten horen, de wereld zonder bestemming draait

Als ik alles op de weegschaal zet, jij, ik, een tijdelijke metrie
Hier is wat er zou moeten zijn, maar het ontbreekt, een tijdelijke sterrenbeeld schittert

De flits die mijn hart doorkruist, de schaduw verdwijnt ooit in de rede
Als ik herinneringen combineer, herhaal ik alleen de muziek
In die tijd, hoe vaak verlang ik naar die paar seconden van leegte en val ik
Zelfgemaakt in kleur, maar verander het in levendige kleuren en upgrade het

Het perron is al ver weg, het raam toont de grafstenen van de gebouwen
De droom is voorbij, het lijkt wel alsof het nu de schemering aankondigt.