Дикий Райский Сад

Wanneer de dag afkoelt en het gevallen blad
Herinnert me aan jou en wat er in mij leeft
Ik wil niet meer in je ogen kijken
Stil, de pijn zien en het mes van redding
Ik wil je niet meer in mijn dromen ontmoeten
In het echt de pijn van aanraking zien
Ik wilde alleen maar kijken naar de wilde paradijstuin
Waar de planeten zijn vertrapt, jij en ik

Mijn kruis
Op mijn borst gegraveerd met de vervloekte naam
Mijn hel
Op jou zal ik mijn woede afreageren, jij wordt toeschouwer
Nu
Zal ik een stap zetten, mijn angst in jouw lichaam steken
Voor altijd
Planeten, jij en ik
Jij en ik

Op deze diepte heb ik niets te verliezen
De ziel ligt in de duisternis, ik heb geen spijt van het verleden
Het vuur in mijn ogen vervang ik door ijs
In mij leeft de liefde en de angst niet meer