Si Fuera Mía
Polo Montañez
Als Ze Van Mij Was
In een kleine blauwe kamer, staat een vrouw op
En kijkt door het raam
Zonder een woord te zeggen, leunt ze op het kussen
Wachtend op de liefde die ze zo nodig heeft
Door de glans in haar ogen, door haar blik
Is de behoefte aan een kus te zien
En bij het ochtendgloren prikkelt ze me met haar rug
Die de helft van mijn verlangens aanwakkert
Met de vingers van haar handen maakt ze krullen in haar haar
Als een onschuldige kind
En ik kijk naar haar schoonheid als ze slaapt, zo transparant
Die ik vergelijk met een meisje
De ventilator voor haar, trots verfrist hij haar
Ik voel jaloezie terwijl de lucht haar haar in de war maakt
En haar bijna rode lippen vullen me met verlangens
En de waanzin om bij haar te zijn
In een kamer zo klein, waar een vrouw rust
En bij het zachte licht dat de maan geeft
Krijg ik de wens om haar te hebben, om voor haar te zorgen, om van haar te houden
Want ik weet dat er niemand zoals zij is
Met de vingers van haar handen maakt ze krullen in haar haar
Als een onschuldige kind
En ik kijk naar haar schoonheid als ze slaapt, zo transparant
Die ik vergelijk met een meisje
De ventilator voor haar, trots verfrist hij haar
Ik voel jaloezie terwijl de lucht haar haar in de war maakt
En haar bijna rode lippen vullen me met verlangens
En de waanzin om bij haar te zijn
