Hay Siempre Un Sentimiento Muerto En Un Corazón Roto

Alles is veranderd sinds de dag dat je in mijn leven kwam
Maar toen je wegging, wilde ik het spel opgeven
Van deze toekomstloze realiteit, die hard is en normaal pijn doet
Het leven is niet meer dan een kutverhaal dat veel te kort is

Soms denk ik en zou ik willen dat ik nooit geboren was
(Pas op) de pijn heeft me doen zinken in een zee die overloopt
En ik heb al te veel zout water doorgeslikt
Ik ben niets voor de wereld, de wereld is niets voor mij

Ik dacht eraan om mijn leven te beëindigen, maar ik had geen moed
Vroeger was ik een bange jongen, maar zonder ballen om mezelf te snijden
Ik schaam me voor mijn gedachten van zwakke mensen
(Fragiele geesten) breken als ze in contact komen

Met duizenden zware momenten, momenten dat je in de problemen zit
Je huilt met een schijnheilige glimlach na het verliezen van wat zo lang duurde
Je wilt terug wat niet van jou is (met trots accepteren)
Met een gebalde vuist, klappen tonen je pijn

De drang om te huilen, om de leegte te vullen die jij achterliet
In mijn binnenste blijft pijn, haat en liefde
Je maakte me verliefd en verloor me (verloor me) door me te laten gaan
Na het verpletteren van mijn gevoelens die maar blijven huilen

Ik vertrouw niet meer, geloof in niets door jouw schuld
Jij zult nooit voelen wat ik voor jou voelde (nooit)
Ik geloofde in de oneindigheid voor een keer in mijn leven
En zag hoe het einde kwam, het opende mijn wond nog meer

Lieve, dit is mijn afscheid voor jou
Die zelfs mijn haat haat, verdomme, waarom leerde ik je kennen!
Ik ben gelukkig, maar dat duurt maar een paar seconden
Weet dat jij voor deze jongen veel meer was dan een wereld

Die ik bewaar in deze muzikale doos van mijn herinneringen
Elk van de momenten van beelden die zijn gestorven
Mijn lichaam voelt leeg en alleen
Zonder dode gevoelens in dit gebroken hart

Er zijn dingen die verloren gaan en je vindt geen reden
Er zijn obstakels (er zijn obstakels) die je kunnen laten vallen
Er zijn momenten dat je de drang voelt om alles op te geven (alles)
Er is altijd een dood gevoel in een gebroken hart

Er is een dood gevoel in mijn vitale orgaan
Mijn gebroken hart opgesloten in een muzikale doos
Vergeten is jezelf bedriegen (bedrieg jezelf niet!)
Ik heb de hoop om te zien of mijn hart ontwaakt

Ondanks alles moet je verdergaan aan deze kant van het glas
Waar ik alleen zou zijn, ver weg van al het kwaad
Iedereen (iedereen), we hebben allemaal een verhaal te vertellen
En ook een bijna perfect verhaal, maar met een einde

Je zoekt afleiding met je verslavingen
Ik heb dromen, nachtmerries waarin ik stikte
Sinds die dag zoek ik je kussen in fantasieën
Ik zou zeggen dat de pijn stroomt in deze melodie

Samen met mijn stem, zonder zin, dood van eenzaamheid
Ik herinner me nog die afscheid, dat afscheid met kilheid
Ben ik kleurenblind? Of is alles nu van een andere kleur?
Ik kan 's nachts niet slapen; uit angst is de liefde verloren

Nu dwaal ik zonder antwoorden, zonder hoop en zonder geloof
Het is zo triest, maar ook waar is het verleden
Het is het verleden dat in het heden wordt herinnerd
Ik wil een toekomst ver weg van de angst en de schade die mensen doen

En het is normaal dat ik me gebonden voel als een gevangene
Als ik nooit het licht in deze cel heb gezien, maar ik wil
Laat me met rust! Ik wil jullie valse medelijden niet!
De oppervlakkigheid van mensen maakt mijn hart bitter

Dat blijft kloppen, maar zonder betekenis
Soms wil ik herinneren, huilen om wat ik al heb meegemaakt
Maar nee, ik wil geen bittere ervaringen meer
Voor jou zijn het paranoïa's, maar voor mij zijn het lasten

Waar ik niet mee kan omgaan, ik voel dat ik het niet kan dragen
De dingen stapelen zich op, maar ik blijf doorgaan
Zoekend naar mijn pad, wie heeft mijn bestemming geschreven?
Wie het ook heeft gedaan is een klootzak, ik geloof niet in goddelijke wezens

Dat bestaat niet (nee!), magie blijkt een truc te zijn
Ik ben al teleurgesteld in het leven dat me is gegeven
Ik heb er geen (ik heb er geen), ik heb duizend doornen in mijn lichaam
Ik kan niets meer doen, ik geloof niet in sprookjes

Ik zeg niet dat het voor altijd is, ik zeg dat het nu is
Want als ik me slecht voel, gaan de uren langzamer
De melancholie hielp me alles naar buiten te brengen
De woede die binnenin sliep, kan ik nu niet meer beheersen

Ik wou dat ik me kon vergeten dat ik besta
Ik had de drang om weer mezelf te zijn, dat wezen is vervaagd
Wat gebeurt er met me? Ik heb een demon die wil ontsnappen
En mijn lichaam aan de kant wil laten, dat niet stopt met lijden

Er zijn dingen die verloren gaan en je vindt geen reden
Er zijn obstakels (er zijn obstakels) die je kunnen laten vallen
Er zijn momenten dat je de drang voelt om alles op te geven (alles)
Er is altijd een dood gevoel in een gebroken hart

Er is een dood gevoel in mijn vitale orgaan
Mijn gebroken hart opgesloten in een muzikale doos
Vergeten is jezelf bedriegen (bedrieg jezelf niet!)
Ik heb de hoop om te zien of mijn hart ontwaakt

Het koude masker, een gezicht verstopt in zijn schild
Het heden is je verleden vervormd in je hart
Gebroken foto's, dode herinneringen blijven in je geheugen
Zonder ontsnapping, blijven herinneringen van pijn en glorie rondzwerven

En ik wil zoveel dingen vergeten, maar het is zo moeilijk!
Het zijn doornen die je doorprikken en je doen herinneren aan huilen
Ik wil vergeten, ik wil slapen om niet wakker te worden
Een eindeloze welzijn vinden, laat me eindelijk rusten!

Want mijn einde is al dichtbij
Want ik wil je meenemen, maar in een dode afbeelding
In de vergetelheid bewaar ik je foto en je lege brieven
Vol met woorden (verdomme) die alleen maar loegen

En mijn sprookje is verloren in de eenzaamheid
In een trieste stilte, in een zee die me wil verdrinken
Een vlam die wil doven, een gebroken herinnering
Jouw foto's zijn dode gevoelens die ik niet meer voel

Ik vraag me af waarom ik je herinner, als ik je wil vergeten
Waarom gaf ik je alles en stopte jij met van me te houden?
Soms blijf ik mijn onderbewustzijn vragen
Omdat ik diep van binnen weet dat er een deel van mij is dat me begrijpt

Voor mij was het als een langzame en zeer pijnlijke dood
Van alle zwarte rozen was jij de mooiste
Je durfde binnen te komen in een praktisch ondoordringbaar wezen
En je ging weg met een hart dat van niemand was

Er zijn dingen die verloren gaan en je vindt geen reden
Er zijn obstakels (er zijn obstakels) die je kunnen laten vallen
Er zijn momenten dat je de drang voelt om alles op te geven (alles)
Er is altijd een dood gevoel in een gebroken hart

Er is een dood gevoel in mijn vitale orgaan
Mijn gebroken hart opgesloten in een muzikale doos
Vergeten is jezelf bedriegen (bedrieg jezelf niet!)
Ik heb de hoop om te zien of mijn hart ontwaakt

Ik heb zoveel dingen doorstaan dat je je niet kunt voorstellen
Dit wezen sluit zich al af, verwelkt en wil niet verder
De magie is een verdriet in mijn hart
Het zijn al sombere pijnen die mijn pijn vergroten

Vergeten is willen jezelf bedriegen
Open je ogen en probeer verder te kijken dan wat je wilt zien
Liefhebben is willen boven alles
Zorgen dat de persoon zich speciaal voelt in een fantasieverhaal

Begin van het einde van mijn herinneringen
Zal er een verwelkt Eden zijn achter het glas? Ik voel me dood!
Ik herinner me misschien, die laatste afscheid
Ik wil uit mijn hoofd wissen wat dit lichaam heeft geleden

Onwetendheid maakt gelukkig, zeggen de wijzen
Ik wil je lippen herinneren en dat afscheid vergeten
Ook al is vergeten een valstrik om jezelf te bedriegen
Toen mijn gevoelens stierven, gooide ik mijn hart in de afgrond

Ik vraag me af wie me iets kan schelen en wie me zal herinneren
Wanneer mijn einde me meeneemt, zal mijn verhaal worden meegenomen
Dat gevoel is al gestorven toen mijn hart brak
Ik ben het zat! Mijn leven is in gevaar van uitsterven!

Het pompt geen bloed, het klopt niet, het heeft geen zin (nee!)
Waarom volg ik het pad, als mijn bestemming al is gestorven? (Waarom?)
Jouw verhaal (zeg me), waarom liet je me ontsnappen?
Ik herinner me elke nacht de dag dat je me liet gaan

Maar jij scheidde me van je armen (jij)
En nu voel je de verdriet zoals ik al jouw afwijzing voelde
De tijden veranderen langzaam, maar vergeten is niet gemakkelijk
Waarom droeg ik die last, als je op de doos 'breekbaar' schreef?

Het was als een klein kind, ik herinner me je zoete geur
Mijn hart leed en door jouw schuld is het nu in coma
Vergeten is jezelf bedriegen, het hart voel ik niet meer
Want er is altijd een dood gevoel in een gebroken hart

Er zijn dingen die verloren gaan en je vindt geen reden
Er zijn obstakels (er zijn obstakels) die je kunnen laten vallen
Er zijn momenten dat je de drang voelt om alles op te geven (alles)
Er is altijd een dood gevoel in een gebroken hart

Er is een dood gevoel in mijn vitale orgaan
Mijn gebroken hart opgesloten in een muzikale doos
Vergeten is jezelf bedriegen (bedrieg jezelf niet!)
Ik blijf voor mijn hart zingen om te zien of het ontwaakt

(Om te zien of het ontwaakt, om te zien of het ontwaakt)
(Om te zien of het ontwaakt, om te zien of het ontwaakt)