Sweet Decadance

navisli kach chuchi grustnyye mysli
verdrukt door de pijn, het is zo zwaar
ik voel dat ik binnenkort breek
ik steek mijn hoofd in de lus

ik ben moe van de lange slapeloze nachten
ik ben moe van mijn treurige gedichten
ik ben moe om normaal te zijn
ik ben moe, ik ben moe, ik ben moe, ik ben moe

er is geen kracht meer om in de kroegen te zingen
maar er is geen kracht om te stoppen met drinken
geen kracht om me ergens aan vast te houden
mijn hele wereld lijkt niet de mijne, stom

geen vrouw kan huilen
ik voel me niet levend
ik voel dat ik breek
ik steek mijn hoofd in de lus

wanneer stop ik met denken aan de dood?
wanneer wil ik bevrijd worden van mezelf?
ben ik een trillende schim of lach ik de waarheid uit?
moet ik mezelf doden?

Oh, mijn duisternis
Mijn pijnlijke godin
Oh, mijn duisternis
Oh, mijn zoete decadentie