Infinito

De ironie van het lot wil dat ik hier nog steeds aan jou denk
In mijn hoofd flitsen herhalingen, momenten die ik met jou heb beleefd
Er is veel tijd verstreken, maar alles is zo helder
Zo duidelijk en puur dat het gisteren lijkt
Gisteren, ik had je gedachten willen lezen
Elk klein detail willen doorgronden en fouten willen vermijden
Elke keer de ideale man willen zijn
Maar die dag zal ik nooit vergeten
Je zei dat je niet meer wist of je van me hield of niet, morgen vertrek ik
Het zal makkelijker zijn om te vergeten, te vergeten

En wat ga je nu doen? Antwoordde ik, ik weet het niet
Die blik van jou interpreteerde ik als een afscheid
Zonder te vragen waarom, nam ik afstand van jou
Maar ik wist niet dat het eigenlijk nooit zou eindigen

Spannend, ik was kapot maar met een glimlach aan de oppervlakte
Verhuld de sporen van elke litteken
Geen detail dat bij het weerzien kon onthullen
Hoeveel pijn ik had gehad
Vier jaar zijn snel voorbijgevlogen en jij
Ik vind je nog steeds leuk, misschien zelfs meer
Je zei: Ik weet dat het tegenstrijdig is maar
Liefde is geen rationaliteit, je kunt het niet begrijpen
En urenlang praten, toen hebben we liefde gemaakt
En het was alsof ik stierf voordat ik vertrok
Zal ik ooit kunnen vergeten, vergeten

De oneindigheid, weet je wat het is? Het onbereikbare einde of doel
Dat je je hele leven zult achtervolgen
Maar wat ga je nu doen? Nu weet ik het niet, oneindig wij
Ik weet alleen dat het nooit zal eindigen
Nooit, waar jij ook bent, waar ik ook ben
Zullen we nooit stoppen
Als dit liefde is, is het oneindige liefde