Manhattan Kaboul

Kleine Portoricaan, bijna geïntegreerd als New Yorker
In mijn gebouw van glas en staal
Neem ik mijn baan, een lijn coke, een koffie

Klein Afghaans meisje, aan de andere kant van de aarde
Nooit gehoord van Manhattan
Mijn dagelijks leven is ellende en oorlog

Twee vreemden aan de andere kant van de wereld, zo verschillend
Twee onbekenden, twee anoniemen, maar toch
Verpulverd, op het altaar, van de eeuwige geweld

Een 747, is ontploft in mijn ramen
Mijn zo blauwe lucht is een storm geworden
Toen de bommen mijn dorp verwoestten

Twee vreemden aan de andere kant van de wereld, zo verschillend
Twee onbekenden, twee anoniemen, maar toch
Verpulverd, op het altaar, van de eeuwige geweld

Vaarwel, mijn Amerikaanse droom
Ik, nooit meer slaaf van de honden
Ze hebben je de islam van de tirannen opgelegd
Hebben zij ooit de koran gelezen?

Ik ben weer stof geworden
Ik zal geen meester van het universum zijn
Dit land dat ik zo liefhad, zou het
Uiteindelijk een kolos op voeten van klei zijn?

De goden, de religies
De oorlogen van beschaving
De wapens, de vlaggen, de vaderlanden, de naties
Maken altijd van ons kanonnenvoer

Twee vreemden aan de andere kant van de wereld, zo verschillend
Twee onbekenden, twee anoniemen, maar toch
Verpulverd, op het altaar, van de eeuwige geweld

Twee vreemden aan de andere kant van de wereld, zo verschillend
Twee onbekenden, twee anoniemen, maar toch
Verpulverd, op het altaar, van de eeuwige geweld