Aquel Zuliano
Ricardo Cepeda
Die Zuliano
Verschoond is de ochtend
En in de maracucha dageraad
Klinkt een immense stem
Het is de bard die in feeststemming
Zingend zijn gaita's gaat
En de luisteraars verblijdt
In de nevel straalt
Maracaibo als het slaapt
En stilletjes verspreidt
Het de geur van zijn geheim
Wanneer edel en groot verschijnt
Het beeld van die zuliano
Die in de dageraad groeit
Ontwaakt en zich beweegt
De geliefde stad van de zon
Wanneer de vereerde stem
Van die trouwe bard voor hem zingt
En trots oprijst
En aan zijn thuis biedt
Zijn hart in de hand
Met vaste koers naar de ondergang
Projecteert de zon zijn lijden
De stem dooft en de dag
Sterft zwervend als een elfje
De stad slaapt weer
Met de bard in zijn schoot
In de nevel straalt
Maracaibo als het slaapt
En stilletjes verspreidt
Het de geur van zijn geheim
Wanneer edel en groot verschijnt
Het beeld van die zuliano
Die in de dageraad groeit
Ontwaakt en zich beweegt
De geliefde stad van de zon
Wanneer de vereerde stem
Van die trouwe bard voor hem zingt
En trots oprijst
En aan zijn thuis biedt
Zijn hart in de hand
Het licht komt op en de ochtend
Onderbreekt mijn droom
De stem geloof ik was een droom
Maar er is een aangenaam mysterie
Hij liet zijn vier vergeten
Onder mijn raam achter
In de nevel straalt
Maracaibo als het slaapt
En stilletjes verspreidt
Het de geur van zijn geheim
Wanneer edel en groot verschijnt
Het beeld van die zuliano
Die in de dageraad groeit
Ontwaakt en zich beweegt
De geliefde stad van de zon
Wanneer de vereerde stem
Van die trouwe bard voor hem zingt
En trots oprijst
En aan zijn thuis biedt
Zijn hart in de hand
