Te Hubieras Ido Antes
Ricardo Montaner
Je Had Eerder Moeten Gaan
Er bestaat geen perfecte liefde en ik begin
Te denken dat liefde een fantasie is
En ik geloof het niet, dat je je niet meer herinnert
Al die keren dat ik jou van mij maakte
En je eist nog steeds, dat ik je glimlach vergeet
En uit mijn hoofd haal, al jouw strelingen
Je tilt me naar de hemel en dan val ik weer
Omdat jij weggaat, wanneer ik je het meest wilde
Je had eerder moeten gaan, waarom ben je niet vertrokken
Toen je nog niet zo onmisbaar was
Je vraagt me je te vergeten, terwijl je alles deed
Om me verliefd te maken, was je aan het spelen
Zeg me waarom de hel je me dwong om van je te houden
En toen ben je weggegaan
Je had eerder moeten gaan, ik denk niet dat ik het verdien
Dat je mijn hart in de vuilnis gooit
Het klinkt zo onlogisch dat je nu
Zegt dat het niet jouw schuld was
Als je niet geïnteresseerd was, waarom kuste je me dan
Met zoveel zoetheid en zoveel tederheid
Je had eerder moeten gaan
En dan had ik niet meer
Deze behoefte om je te smeken
En je eist nog steeds, dat ik je glimlach vergeet
En uit mijn hoofd haal al jouw strelingen
Je tilt me naar de hemel en dan val ik weer
Omdat jij weggaat, wanneer ik je het meest wilde
Je had eerder moeten gaan, waarom ben je niet vertrokken
Toen je nog niet zo onmisbaar was
Je vraagt me je te vergeten, terwijl je alles deed
Om me verliefd te maken, was je aan het spelen
Zeg me waarom de hel je me dwong om van je te houden
En toen ben je weggegaan
Je had eerder moeten gaan, ik denk niet dat ik het verdien
Dat je mijn hart in de vuilnis gooit
Het klinkt zo onlogisch dat je nu
Zegt dat het niet jouw schuld was
Als je niet geïnteresseerd was, waarom kuste je me dan
Met zoveel zoetheid en zoveel tederheid
Je had eerder moeten gaan
En dan had ik niet meer
Deze behoefte om je te smeken
Deze behoefte om je te smeken
Je had eerder moeten gaan, ik denk niet dat ik het verdien
Dat je mijn hart in de vuilnis gooit
Het klinkt zo onlogisch dat je nu
Zegt dat het niet jouw schuld was
Als je niet geïnteresseerd was, waarom kuste je me dan
Met zoveel zoetheid en zoveel tederheid
Je had eerder moeten gaan
En dan had ik niet meer
Deze behoefte om je te smeken