Se Stiamo Insieme

Maar hoeveel verhalen
heb ik al in mijn leven meegemaakt
en hoeveel zijn er gepland, wie weet dat
dromend met open ogen
verhalen van rivieren
van grote uitgestrekte vlaktes zonder grenzen
verhalen van woestijnen
en hoe vaak heb ik gezien
van de boeg van een boot
tussen spetters en wind
de oneindigheid van de zee
zich binnenin verspreiden
en als een warme streling
mijn hart verlichten
En dan de witte sneeuw
de bomen, de sparren
de omhelzing van de stilte
mij alle zintuigen vullen
zich alleen en levend voelen
tussen de grote bergen
en de immense uitgestrektheden
En dan hier terugkomen
het leven weer oppakken
van dagen gelijk aan dagen
discussiëren met jou
me snijden met de kou
van de dagelijkse winters
nee, dat kan ik niet accepteren
Het is niet het leven dat ik ooit gewild heb
verlangd te leven
het is niet die droom
die we samen droomden
het doet me huilen
en toch geloof ik niet dat dit
de enige weg voor ons is
Als we samen zijn
is er een reden
en ik wil het vanavond herontdekken
Als we samen zijn
is er iets
dat ons vanavond nog verbindt
Ik mis je, weet je
ik mis je, weet je
En dan hier terugkomen
het leven weer oppakken
dat lijkt zonder leven
discussiëren met jou en zo
de paar eeuwige momenten verbruiken
nee, dat kan ik niet accepteren
wat voor leven is het om hier te blijven
me te verteren in vruchteloze discussies
spelen met jou
om elkaar pijn te doen overdag
's nachts dan opsluiten
en toch geloof ik niet dat dit
de enige weg voor ons is.
Als we samen zijn
is er een reden
en ik wil het vanavond herontdekken
Als we samen zijn
is er iets
dat ons vanavond nog verbindt
Ik mis je, weet je
ik mis je, weet je...