Nana Cruel

Slaap maar, je bent veilig voor alles
De zon is enthousiast vertrokken
Het is goed gegaan
Deze zonsondergang

Slaap maar, ik ga je een liedje zingen
Een wiegelied zo wreed
Als de realiteit
Er was eens
Een mensheid

Ik, die, ik dacht
Ik, die vast geloofde in de liefde
Vandaag weet ik al dat het niet zo is, dat het niet meer uitmaakt
En dat je voor het leven een andere reden moet zoeken
En ik zoek in de kleuren van de zonsondergang
Maar ik vind het niet

Ik, die de nachten doorbracht met onderhandelen
Ik, die op je wacht
Ik, die van elk moment een betere wereld maakte
Ik, die op je wacht
Ik, die de hele nacht waakte

Ik, die, ik zou je willen vertellen
Dat daarbuiten het leven is en alleen maar mensen
Die je willen begrijpen
En je willen omhelzen en blij maken
En je altijd willen helpen

Ik, die de mens bestudeerde, zeg je
Dat het niet zo is, dat ik niets meer verwacht
Ik, die probeerde hun redenen te begrijpen
Dat het niet zo is, dat ik niets meer verwacht
Ik, die jou zou willen ontmoeten

Ik, die, ik dacht
Ik, die vast geloofde in de liefde
Nee!, vandaag weet ik al dat het niet zo is, dat het niet meer uitmaakt
En dat je voor het leven een andere reden moet zoeken
En ik zoek in de kleuren van de zonsondergang
Maar ik vind het niet

Slaap maar, daarbuiten
Zijn alleen maar monsters, alleen maar mensen
Die je kopen en verkopen
Die je haten en je bedriegen
Die je beroven, die je doden
Die je verkrachten en niets voelen

Slaap maar, de zon is al weg
Wat hij moest doen, zei hij, en hij vertrok
En hij beloofde terug te komen bij zonsopgang