Traumas
Roberto Carlos
Trauma's
Mijn vader zei ooit tegen me
Dat ik nooit moest liegen
Maar hij vergat ook
Me de waarheid te vertellen
Over de realiteit van de wereld
Die ik zou leren kennen
Over de trauma's die je pas voelt
Als je volwassen bent
Hij sprak over de engelen die ik kende
In de delirium van de koorts die brandde
Van mijn kleine lichaam dat leed
Zonder iets te begrijpen
Mijn vrouw zei op een nacht
Toen ze mijn onrustige slaap zag
Dat de nachtmerries zijn
Een probleem dat sluimert
Overdag proberen we
Met glimlachen te verbergen
Iets dat in de ziel
We kunnen onderdrukken
Mijn vader probeerde het vol te stoppen met fantasie
En de dingen die ik zag op te leuken
Maar die engelen zijn nu al weg
Nadat ik volwassen werd
Van mijn kindertijd, nu zo ver weg
Die engelen in de tijd ben ik kwijt
Mijn vader voelde wat ik nu voel
Nadat ik volwassen werd
Nu weet ik wat mijn vader
Voor me wilde verbergen
Soms helpen leugens
Ook om te leven
Misschien moet ik op een dag voor mijn zoon
Ook liegen
Om de paden op te leuken
Die hij ooit zal volgen
Mijn vader probeerde het vol te stoppen met fantasie
En de dingen die ik zag op te leuken
Maar die engelen zijn nu al weg
Nadat ik volwassen werd
Van mijn kindertijd, nu zo ver weg
Die engelen in de tijd ben ik kwijt
Mijn vader voelde
Voelde wat ik nu voel
Nadat ik volwassen werd
Mijn vader probeerde
Probeerde het vol te stoppen met fantasie