Paquetá

ah, als ik nog een keer moet horen
misschien een misschien of een ja
ik verdien het eindelijk.
het is dat ik het al uit mijn hoofd weet
wat het is, wat het was
en de redenen van de dingen
denk goed na
of denk niet zo!

ik was boos om niets, dat weet ik
zo veel gedoe is gewoon kinderachtig
maar die koppigheid was ik, dat zag ik niet
en ik twijfelde, deed het slechtste
van de liefde, wat heb ik gedaan?
ik liet het zo maar liggen...
verwaarloosde het, bijna losgelaten
ik wilde het laten vallen.
maar ik liet het niet
ik ving het in de lucht
en vandaag weet ik
zonder jou ben ik een mislukking.

oh, laat me hier niet alleen
de kou doet pijn
ik weet, ik ben verdwaald
maar hey, ik vind alleen jou.

wat een schande, die ruzie, oh!
een caprice, die strijd; en slecht
van het gedoe dat zo'n chaos is
en daarvan, nou, is deze knoop ontstaan.
en van die misleiding zag ik stralen
van ver jouw licht.
mijn verloren eiland is daar
mijn zonsondergang.