Mi Presidio

Ik zag je vertrekken, en de liefde in mijn stilte werd een huilbui
Ik zag je spelen, op je rug, je haren maakten golven
Vaste blik, in de verte volgde ik je stappen
Ik zag mijn betovering vervagen, in je beslagen pupillen

Ik dacht te leven, waar ik je aanwezigheid nooit zou kunnen voelen
Ik woonde in de hemel van de vergetelheid en realiseerde me
Dat ik verloren ben op de weg van mijn dromen

Ik dacht te leven waar ik je aanwezigheid nooit zou kunnen voelen
Ik woonde in de hemel van de vergetelheid en realiseerde me
Dat ik verloren ben op de weg van mijn dromen

Vrouw, jij bent mijn gevangenis, mijn hart is een lafaard
Bij jou wil ik schuilen, ook al zijn er duizend redenen
Die het onmogelijk maken om me te geven, verborgen schat van liefde
Die het onmogelijk maken om me te geven, verborgen schat van liefde

Als een kat, in de schaduw leef ik, je stappen volgend
Ik voel me een slaaf, van de nobele en sublieme intentie om je te hebben
En word niet boos, als ik op een dag om het gewenste vraag, omdat ik oprecht ben
Ik wil dat je weet, dat alleen al door je te zien, de angst me gek maakt

En je hebt gemerkt, dat het niet zomaar een verlangen is dat me bijstaat
Het is een liefde die ik heb bevochten, maar die volhardt
En me verleidt om je te blijven beminnen

En je hebt gemerkt, dat het niet zomaar een verlangen is dat me bijstaat
Het is een liefde die ik heb bevochten, maar die volhardt
En me verleidt om je te blijven beminnen

Je doordringende blik, je stille stem waarschuwt me
Dat je me met je ziel wilt, je glimlach bevestigt het
En misschien is het morgen, dat je op mijn afspraak komt
En misschien is het morgen, dat je op mijn afspraak komt