Fado Português

Fado is ooit geboren
Toen de wind nauwelijks blies
En de lucht, de zee verlengde
Op de reling van een zeilboot
In de borst van een zeeman
Die, verdrietig, zong

Oh, wat een schoonheid
Mijn grond, mijn heuvel, mijn vallei
Van bladeren, bloemen, gouden vruchten
Kijk of je de landen van Spanje ziet
Zanden van Portugal
Een blind, huilend oog

In de mond van een zeeman
Van het fragiele zeilbootje
Stierf het pijnlijke lied
Zegt de pijn van verlangens
Van de lippen die branden van kussen
Die de lucht kust en verder niets

Moeder, vaarwel, vaarwel Maria
Bewaar goed in je gedachten
Want hier doe ik je een belofte
Dat, of ik je naar de sacristie breng
Of was het God die gediend werd
Om me in de zee te geven, een graf

Kijk, hoewel het een andere dag is
Toen de wind niet blies
En de lucht de zee verlengde
Aan de boeg van een andere zeilboot
Wachtte een andere zeeman
Die, verdrietig, zong