La Chanson de Prévert

Oh, ik zou zo graag willen dat je je herinnert
Dit lied was het jouwe
Het was je favoriete, geloof ik
Het is van Prévert en Kosma
En elke keer als de bladeren vallen
Herinneren ze me aan jou
Dag na dag de dode liefdes
Blijven maar sterven

Met anderen, natuurlijk, geef ik me over
Maar hun lied is eentonig
En langzaam raak ik ongevoelig
Daar is niets aan te doen
Want elke keer als de bladeren vallen
Herinneren ze me aan jou
Dag na dag de dode liefdes
Blijven maar sterven

Kun je ooit weten waar het begint
En wanneer de onverschilligheid eindigt
De herfst gaat voorbij, de winter komt
En dat het lied van Prévert
Dit lied 'De Dode Bladeren'
Verdwijnt uit mijn herinnering
En op die dag zijn mijn dode liefdes
Eindelijk klaar met sterven

En op die dag zijn mijn dode liefdes
Eindelijk klaar met sterven