Los Sobrevivientes
Serú Girán
De Overlevenden
We zijn blind van het zien
moe van het eindeloos lopen
we zijn het zat om te vluchten
in de stad.
We zullen nooit wortel schieten
nooit een thuis hebben
en toch, zie je,
we zijn van hier.
We trillen als de klokken
zoals kerken die van het zuiden naderen
zoals zwarte jurken die zich willen uitkleden.
Ik heb je altijd gedragen
onder mijn blauwe sjaal
door de straten zoals Christus naar het kruis.
