Óleo de Una Mujer Con Sombrero
Silvio Rodriguez
Olie van een Vrouw met een Hoed
Een vrouw is verloren
De waanzin en het stof leren kennen
Ze is verloren, deze mooie gekte
Haar korte taille onder mij
Ze is verloren, mijn manier van liefhebben
Ze is verloren, mijn spoor in haar zee
Ik zie een licht dat flikkert
En belooft ons in het donker te laten
Ik zie een hond naar de Maan blaffen
Met een andere figuur die aan mij doet denken
Ik zie meer: Ik zie dat ze me niet vond
Ik zie meer: Ik zie dat ze verloren is
Een onbenoembare vrouw
Vlucht als een meeuw
En ik, snel, droog mijn laarzen
Vloek een noot en zet de klok stil
Laat de liefde maar voorzichtig zijn
Want ik kan haar haar lied zingen
Lafheid is een zaak
Van mannen, niet van geliefden
Laffe liefdes worden geen liefdes
En geen verhalen, ze blijven daar
Geen herinnering kan ze redden
Geen enkele spreker kan ze samenvoegen
Een vrouw met een hoed
Als een schilderij van de oude Chagall
Corromperend in het midden van de angst
En ik, die niet goed ben, begon te huilen
Maar toen huilde ik om mezelf
En nu huil ik om haar te zien sterven
Maar toen huilde ik om mezelf
En nu huil ik om haar te zien sterven
