El Necio
Silvio Rodriguez
De Stubborn
Om mijn icoon niet in stukken te maken
Om me te redden tussen uniek en oneven
Om me een plek te geven in hun Parnassus
Om me een hoekje te geven op hun altaren
Ze komen me uitnodigen om me te bekeren
Ze komen me uitnodigen om niet te verliezen
Ze komen me uitnodigen om me niet te definiëren
Ze komen me uitnodigen voor zoveel onzin
Ik weet niet wat het lot is
Wandelend was ik wie ik was
Daar, God, wat zal het goddelijke zijn?
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik wil blijven spelen met het verloren
Ik wil linkshandig zijn meer dan rechtshandig
Ik wil een congres van de verenigde maken
Ik wil diep bidden voor een kind van ons
Ze zullen zeggen dat de gekte uit de mode is
Ze zullen zeggen dat mensen slecht zijn en het niet verdienen
Maar ik zal vertrekken dromend van streken
Misschien het vermenigvuldigen van broden en vissen
Ik weet niet wat het lot is
Wandelend was ik wie ik was
Daar, God, wat zal het goddelijke zijn?
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd, zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd, zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ze zeggen dat ze me over rotsen zullen slepen
Wanneer de revolutie in elkaar stort
Dat ze mijn handen en mijn mond zullen verpletteren
Dat ze mijn ogen en de klank zullen uitrukken
Zal het zijn dat de koppigheid met mij is geboren
De koppigheid van wat nu dwaas lijkt
De koppigheid om de vijand te aanvaarden
De koppigheid om te leven zonder prijs
Ik weet niet wat het lot is
Wandelend was ik wie ik was
Daar, God, wat zal het goddelijke zijn?
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd
Ik sterf zoals ik heb geleefd