Amor de Anticuario

Een notitieboek vol rozenromans
Van galgo's en boeien, van letters en noten
Kantoren van 4x4, van terreinwagens
Van oude en wijze, van sleutels zo gebroken

En wat krullen van Andrés Calamaro
Getatoeëerd in woede van een vluchtige nacht
Een meisje dat niet de typische verdrinkeling was
In hebzucht of altaren vol juwelen

Een licht, een munt die straalt
Voeten op de oever, Cantabrië en de Arnía
Hier komen de vissen uit het aquarium niet
Met een strik in de knoop en ik heb te veel munten
Van liefde van de antiekhandelaar

En dan, liggend op de steen
Draai je je om en zeg je ja
Dat je de vier muren verlaat
De duizend en één netten om gelukkig te zijn

Zou het waar zijn dat je mijn ochtenden niet kunt verdragen
Mijn angsten wanneer niemand ons gelijk gaf
En zou het waar zijn dat ik de zin heb verloren
Om je rok op te trekken, trek geen aandacht
En zittend in de woonkamer vergat ik dat ik slechts ben
Een soort in gevaar van uitsterven

En dat meisje zo vol leven
Citeert elke nacht de Maan aan de oever
Waar de vissen uit het aquarium niet komen
Met een strik in de knoop en ik heb te veel munten
Van liefde van de antiekhandelaar

En dan, wanneer het Nieuwe Maan is
Draait ze zich om en zegt ze ja
Dat ze de hof van Schoonheid verlaat
De nobele Rijkdom, om gelukkig te zijn

Zou het waar zijn dat je mijn ochtenden niet kunt verdragen
Mijn angsten wanneer niemand ons gelijk gaf
En zou het waar zijn dat ik de zin heb verloren
Om je rok op te trekken, trek geen aandacht
En zittend in de woonkamer vergat ik dat ik slechts ben

Dat meisje moe van kantoren
Die haar leven zoekt door dit lied te zingen
En in jouw routine is er geen ruimte of plaats
Geen ruimte op je schap voor deze inspiratie

Vraag me alsjeblieft niet
Om het nog een keer te vergeten
Sluit mijn liefde niet op
In jouw glazen aquarium
Want ik ben slechts echt