Desilusión

De storm komt eraan
En ik ga een zee in
Van modder, weer eens

Langzaam en nauwelijks te zien
Dringt de geur door mijn huid

Degene aan wie ik mijn liefde gaf
Beloont me met pijn
Verraad, wraak en ambitie
Rustig, dat jouw frustratie
Niet mijn wezen overneemt

De schoonheid zonder ogen stinkt me
En trekt je aan, als rood vlees
Ik kronkel en spuug die gal van geloof
Die in mijn gal blijft hangen

Wie passie kon wegnemen
Vernietigt nu mijn hart
Verleidt me met een simpele clown
Verplettert me met een zon van teleurstelling
En laat me weer sterven

Alsjeblieft, hou je mond
Herinner me niet aan wat ik zo haatte
Kijk naar me, zie je het niet
Dat jouw vuurstekel al mijn voeten verbrandt

De echo van de pijn is zo groot
Het is zo leeg van binnen
Het sleurt me mee en vertroebelt de rede
Misschien verdien je mijn vergeving
En geneest de schade ooit

Hou je mond, laat me
Dat ik me kronkel in de angsten die ik heb doorgemaakt
Alsjeblieft, kijk naar me
Liggend hier naast jou
Smekend, smekend
Genees ooit.