青のすみか (Where Our Blue Is)

De blauwe seizoenen die eindeloos lijken
Voor mijn ogen, vier in een rij
Er is niets dat ons kan tegenhouden
Asfalt, reflecterend op de cicadenregen
De stilte van jou wordt onhoorbaar

Deze dagen vervagen
Zelfs als ik jouw geur leer kennen, die anders is dan de mijne
Vergeten in de diepte van de eeuwigheid

Ook nu woont de blauw nog steeds hier
Ook nu is de blauw nog steeds hier
Geen gebed of woorden
Die me dichterbij kunnen brengen, maar niet konden bereiken
Als een stille liefde
In de kleuren van de zomer die over mijn wangen glijdt
De woorden die jou vervloeken
Zitten vast in mijn keel

We zullen elkaar weer zien, een stemloze stem

In de namiddag, het seizoen van aardverschuivingen
Denk ik terug aan ons, die nog niemand waren
We hadden alles moeten kunnen delen
Maar vanaf die dag
Groeit de vloek van de andere ik, die anders is dan jij

De droefheid achter jouw glimlach
Die ik heb gemist, spijt me zo

Voor jou, die als een schaduw bloeit en verwelkt
Vaarwel

Ook nu woont de blauw nog steeds hier
Ook nu is de blauw nog steeds hier
Geen gebed of woorden
Die me dichterbij kunnen brengen, maar niet konden bereiken
Als een stille liefde
In de kleuren van de zomer die over mijn wangen glijdt
De woorden die jou vervloeken
Zitten vast in mijn keel

We zullen elkaar weer zien, een stemloze stem

Als sterrenstof in een oneindig uitzettende melkweg
Dat door mijn vingers glijdt