いらないもの (Chained)

Mijn grootste liefde heb ik losgelaten
Ik heb het niet meer nodig, ik kan hier niet blijven
Zorgeloze gelukjes zijn verdwenen
Ze zijn er niet meer, dat is wel duidelijk

Het aantal seizoenen dat ik verloren ben
Hoeveel toekomst heb ik afgenomen? Ah
Met de belofte die ik ontving adem ik
Altijd heb ik droevige dromen gehad
Hoeveel tijd is er sindsdien verstreken?

Zelfs als ik de brieven verscheur en weggooi
En probeer de pijn te verdoezelen
Ben ik nog steeds stevig verbonden met die dagen
Met deze ketens

Het is mijn schuld dat ik het niet kan doorbreken
Door de zwakte die is gaan wankelen
Diepe littekens zijn minder pijnlijk dan
De vriendelijkheid die jij me gaf, doet nog steeds pijn
Het is jouw schuld dat ik me eenzaam voel
Het is de schuld van de gelukkige seizoenen
Ah, laten we de liefde hier verbranden
Dat is iets wat ik niet meer nodig heb

Als een boekenkast die onnatuurlijk ontbreekt
Wat mis ik eigenlijk?
In deze stille kamer vond ik
Een bodemloze leegte

Het is mijn schuld dat ik het niet kan weggooien
Door deze rokerige vastberadenheid
Of je nu naast me bent of niet
De onzekerheid blijft bestaan
Het is jouw schuld dat ik me eenzaam voel
Het is de schuld van de gelukkige seizoenen
Ah, laten we gewoon wegkijken
Dat is iets wat ik niet meer nodig heb

Ook nu nog wieg ik in die schaduw
Ik hoor alleen het geluid van mijn dorstige bloed
Als we elkaar ergens tegenkomen
Zal ik weer zwaaien zoals toen

Me verstoppen uit jouw ogen
Proberen te ontsnappen aan jouw wereld
In de dagen die in mijn hart gebrand zijn
Met deze ketens die stevig verbonden zijn

Het is mijn schuld dat ik het niet kan doorbreken
Door de zwakte die is gaan wankelen
Diepe littekens zijn minder pijnlijk dan
De vriendelijkheid die jij me gaf, doet nog steeds pijn
Het is jouw schuld dat ik me eenzaam voel
Het is de schuld van de gelukkige seizoenen
Ah, laten we de liefde hier verbranden
Dat is iets wat ik niet meer nodig heb

Al mijn gedachten zijn veranderd in zand
Verpletterd door destructie
Als een roestige, doffe vloek
Gesneden in mijn wang
Met vage keuzes
Heb ik mijn grootste liefde losgelaten
Ik heb het niet meer nodig, ik kan hier niet blijven
Zorgeloze gelukjes zijn verdwenen
Ze zijn er niet meer, dat is wel duidelijk.