Sere Nere
Tiziano Ferro
Zwarte Avonden
Zal denken aan de engelen
Bij de warme koffie als je wakker wordt
Terwijl het nieuws over ons tweeën afgeleid voorbij komt
Ze zeggen dat het me zal helpen
Als het niet doodt, maakt het sterker
Terwijl jouw stem afgeleid op tv voorbij komt
Tussen de radio en de telefoon zal jouw afscheid weerklinken
Van zwarte avonden
Waar geen tijd is
Geen ruimte
En nooit zal iemand het begrijpen
Je kunt blijven
Want het doet pijn, pijn
Pijn om te sterven
Zonder jou
Zonder jou
Zonder jou
Zou denken dat je hier niet bent
Maar de reclame afleidt me
Tussen de tijden en het verkeer, werk en jij bent er
Tussen het balkon en de intercom wijd ik mijn zorgen aan jou
Van zwarte avonden
Waar geen tijd is
Geen ruimte
En nooit zal iemand het begrijpen
Je kunt blijven
Want het doet pijn, pijn
Pijn om te sterven
Zonder jou
Ik heb tegen de stilte gevochten door erover te praten
En jouw afwezigheid gladgestreken met alleen mijn armen
En hoe meer je me wilt, hoe minder je me ziet
En hoe minder je me wilt, hoe meer ik bij je zal zijn
En hoe meer je me wilt, hoe minder je me ziet
En hoe minder je me wilt, hoe meer ik bij je zal zijn
En hoe meer ik bij je zal zijn, bij jou, bij jou
Dat zweer ik
Van zwarte avonden
Waar geen tijd is
Geen ruimte
En nooit zal iemand het begrijpen
Je kunt blijven
Want het doet pijn, pijn
Pijn om te sterven
Zonder jou
Zonder jou
Zonder jou
Zonder jou
