Donna Amante Mia

Hoe goed groeit onze liefde,
ik wil het niet achterlaten,
dit verlegen kiempje,
huid van fluweel, ik wek je niet,
met de kou van de rijp,
zou je aan een afscheid denken.
Ik ga alleen even de kleren halen
en het verleden doden, nu ben jij er.

Mijn geliefde vrouw, vrouw van poëzie,
geschrokken eekhoorn, ik verwarmde je,
en 's ochtends was je vrouw;
als ik jou verloor, zou ik verslagen gaan,
dat zou te veel zijn en misschien ben je,
even een vrouw, ik kom terug.
Hoe moeilijk is het uit te leggen
aan een vrouw wat haar rol is,
wanneer je haar wilt verlaten,
ze raakt mijn lichaam aan en sterft van binnen,
hoe triest is het om liefde te maken als het niet met jou is.

Mijn geliefde vrouw, vrouw van het afscheid,
geschrokken eekhoorn, wat ga je doen,
en wie zal merken dat je vrouw bent;
ik zal je zoeken, lieve geliefde van mij,
maar ik ken je, je zult nee zeggen,
en hier bij jouw deur zal ik sterven.
Ik zal je zoeken, lieve geliefde van mij,
maar ik ken je, je zult nee zeggen,
en hier bij jouw deur zal ik sterven.