Hablas

Praat je, zoals wanneer je praat over wat nooit is gebeurd
Bijna doet de kou pijn die op je lippen rust
Ik begrijp de traagheid van je ogen naar mijn mond niet
Je zorgt ervoor dat je taal nooit iets compromitteert
En ik die sterft om mijn haar los te laten
En dat jouw lichaam begint me op te warmen

Van hieruit, vanuit deze rust kan ik je zeggen
Dat ik me vandaag voor de laatste keer overgeef
Ik sluit niet uit je weer te kussen
Maar de glans vervalt om tien uur

Neem het niet kwalijk, liefje
Als ik je omarm, je kus en dan ga

Dit spel is al afgelopen
Iedereen gaat zijn eigen weg
Als ik al weet dat het goed was
Om ons van elkaar te ontdoen

Laten we de zin niet verliezen
We kunnen het niet toestaan
Ik weet niets van schaduw en zal het nooit weten

Je zingt, je weet dat jij de eerste bent
En ik die meer dan één tekst voor Sabina heb gedanst
Vandaag zorg ik voor mijn ziel in de armen van een andere naam

Van hieruit, vanuit deze rust kan ik je zeggen
Dat ik me vandaag voor de laatste keer overgeef
Ik sluit niet uit je weer te kussen
Maar de glans vervalt om tien uur

Neem het niet kwalijk, liefje
Als ik je omarm, je kus en dan ga

Dit spel is al afgelopen
Iedereen gaat zijn eigen weg
Als ik al weet dat het goed was
Om ons van elkaar te ontdoen

Laten we de zin niet verliezen
We kunnen het niet toestaan
Ik weet niets van schaduw en zal het nooit weten

Dit spel is al afgelopen
Iedereen gaat zijn eigen weg
Als ik al weet dat het goed was
Om ons van elkaar te ontdoen

Laten we de zin niet verliezen
We kunnen het niet toestaan
Ik weet niets van schaduw en zal het nooit weten