Asturias
Victor Manuel
Asturië
Asturië, als ik kon
Als ik je kon bezingen
Asturië, groen van bergen
En zwart van mineralen
Ik ben een man uit het zuiden
Stof, zon, vermoeidheid en honger
Honger naar brood en horizon
Honger
Onder de uitgedroogde huid
Vaste stromen van bloed
En het hart verstikt
Zonder aderen om je te verlichten
De ogen blind, de ogen
Blind van het zoveel kijken naar jou
Zonder jou te zien, ver weg Asturië
Dochter van mijn eigen moeder
Twee keer twee heb je gehad
Kans om te gokken
Het leven in een spel
En je hebt het beide geworpen
Wie zal die boom omverhalen?
Van Asturië zonder takken?
Naakt, droog, vastgeklonken
Met zijn dierbare wortel
Die door heel Spanje stroomt
Ons van woede doet trillen
Kijk, arbeiders van de wereld
Hoe zijn silhouet zich aftekent
Tegen die onbewogen lucht
Verticaal, onverzettelijk
Stevig op stevige rots
Levend gewond zijn vlees
Miljoenen vuisten schreeuwen
Hun woede door de lucht
Miljoenen harten
Slaan tegen jouw gevangenissen
Bereid je laatste sprongetje voor
Bleke, laffe dood
Bereid je laatste sprongetje voor
Want Asturië wacht op je
(Alleen in het midden van het land)
(Dochter van mijn eigen moeder)