Enfance 80

Ik heb met mijn nog zachte vingers de kindertijd aangeraakt
Deze geschiedenis herleef ik alsof ik haar heb ontmoet
De echte mooie nieuwigheid is diegene die niet veroudert
Die ons de pastelhemels geeft, de storm als het koud is

Ik laat de anderen de morgen
Ik neem alleen de nu
Als het is om het einde te denken
Reken maar op mijn kinderdromen
Ik laat de anderen de morgen
Ik neem alleen de nu
Als het is om het einde te denken
Reken maar op mijn kinderdromen

Klein, vlucht ik voor de tijd, al bang voor de fatsoenlijkheid,
En de echte stof van mensen, het is gek wat ze denken;
Het is triest al die wantrouwen, we zouden het papieren vliegtuigje moeten volgen,
Schreeuwen om op te stijgen vooral als we aan het verleden denken

Ik laat de anderen de morgen
Ik neem alleen de nu
Als het is om het einde te denken
Reken maar op mijn kinderdromen
Ik laat de anderen de morgen
Ik neem alleen de nu
Als het is om het einde te denken
Reken maar op mijn kinderdromen

Ik betreur mijn tienerjaren
En toch is het nog niet voorbij
Als je klein bent is er wantrouwen
En daarna komt de minachting
Er zijn dagen dat het slecht gaat
Dat je vergeet als het goed gaat
De volwassenen schreeuwen, ze mopperen
Zeggen dingen die nergens voor dienen
Je brengt je leven door in het verleden
En toch is het niet zo mooi
Vergeet je de versleten dagen?
De maanden mei, de watergevechten
Je moet eraan wennen, je bent gewoon groot
Er zullen er veel zijn, dat zie je wel
Mooie dingen, goede momenten
Als het voorbij is, zul je spijt hebben

Ik laat de anderen de morgen
Ik neem alleen de nu
Als het is om het einde te denken
Reken maar op mijn kinderdromen
Ik laat de anderen de morgen
Ik neem alleen de nu
Als het is om het einde te denken
Reken maar op mijn kinderdromen