Vivir Para Contarlo

Ik weet dat ik de grootste nieuwsgierigheid opwek
Wanneer ik terugkom met een klassieker in de oefening
De vrucht van mijn opoffering: het magische vers
De prijs van de cd is symbolisch
Mijn groep is eenvoud en serieusheid in de doelen
Het leven is stromen
Zoals deze gedachten die proberen te ontsnappen
Van een geest die gewend is te lijden
Het is veel tijd om na te denken
Noem me gek, hoeren, niemand wordt gek geboren
Ik jaag het onmogelijke na
Ik beschrijf de schoonheid met een vers, vaak onverbeterlijk
Gek om onvoorspelbaar te produceren
Genot in hun hoofden
Het spijt me, zoekers van zekerheden
Mijn stijl is ongelooflijk
Wij zijn de tijd die ons rest
De oude zoektocht, de nieuwe test
Ik weet ook niet hoe te leven, ik improviseer
Want iedereen moet op zijn eigen manier verder
Sommigen raken wanhopig, je zult zien
De tijd, soms de vriend van de mens, laat alles achter
In de race is vermoeidheid normaal
Daarom moet je stoppen om adem te halen
Kijk, het einde is voor iedereen hetzelfde
En zo is mijn groep de herfst van MC's, bittere gal
Javat, meester van de psychoanalyse
Ik roep mijn publiek op tot catharsis
Een nieuw vers ontspruit onder de zon en is de culminatie van mijn crisis

Ik breng bonbons en de nodige drank
Ik houd de microfoon nog steeds vast met geweldige kracht
Ik wil de motor zijn, dikke componist
En de clandestiene glorie van een graffiti-artiest behouden
Maar ken mijn gezicht en als ik je het zou vertellen
Het is het raarste, ik ben een simpele boodschapper
Van het geleefde woord en van de fout
Ik herinner me dat ik raps schreef om de pijn te verdrijven
Maar vandaag rap ik voor de prijs om me te horen
Ik heb gisteren al veel teksten gemaakt en ben niet genezen
Ik heb nooit stevig gestaan, nu probeer ik alleen maar plezier te hebben
En een glanzende reputatie achter te laten voordat ik ga

Geef me een ritme als de emotie ontbreekt
We vertellen het opnieuw met dezelfde passie
We hebben de beste collectie gereserveerd
Van deliriums die wilden veranderen in een lied

Ze waren niet dood, verdomme, ze waren aan het feesten
De schenders van het vers waren altijd de band
Ze misten ons en dat was de enige manier om onze ziel te voeden, wetende dat de mensen wachten
Op iets meer van ons
We brengen de wetenschap in de teksten
Dezelfde gezichten, dezelfde gebaren
Kijk, mijn energie, in wat voor iets verandert het?
Ik moet wel een verwend kind zijn als ik het zo doe
Waar ze gaan, winnen ze
Mijn naam klinkt fantastisch in de mond van een fan
Als er geschreeuw te horen is
Gaan we door de achterdeur van de kroegen
Anderen vinden het geweldig
En dat moet je leven om het te vertellen
Maar het bewonderenswaardige zit niet in wat ik leef, het zit in wat ik vertel
Ik leerde dat hier en nu het moment is
Dat het hebben van een vriendin een geweldig idee is
En dat hiphop steeds meer gevoel vereist
We zijn universeel maar lopen zoals de rest van de stervelingen
Onze angsten verbergend
Het lijkt misschien niet zo, maar de knappe vrouwen laten ook winden
Ook de slimme tellen met hun vingers
Leven om het te vertellen is de wet
Ik herinner je het zo vaak als je op play drukt
In zekere zin ben ik schuldig
Beter gezegd, verantwoordelijk
Voor hoe de dingen zijn zoals ze zijn
Mijn vers is bewijsbaar en er is geen haast
Wat er is, is een subliminale boodschap in elke glimlach
Wanneer de weg moeilijk is en je moet lopen
Vandaag hier, morgen daar, ze kunnen het niet vermijden
Want ik zal daar zijn om het te vertellen

Geef me een ritme als de emotie ontbreekt
We vertellen het opnieuw met dezelfde passie
We hebben de beste collectie gereserveerd
Van deliriums die wilden veranderen in een lied

Ik markeer opnieuw mijn territorium met een plas zoals een hond
Op deze microfoon hangt het bord 'niet aanraken'
In levensgevaar, raps sterven uit
Mijn duim naar beneden veroordeelt degenen die niet van mijn soort zijn
Open mijn vinyl door het met de spijkerbroek te wrijven
Mijn gezicht verschijnt weer in de mondgeluid
Ik bewaar nog steeds de essentie van rap in deze pot
Geconcentreerde geur van pijn, tranen en woede
De wereld toonde me de weinig liefde die het voor de aarde voelt
En dat leerde me het gezegde: Mensen zijn gelijk aan stront
Als ik met flair zing over ongeluk, wie is dan de saaie?
Als mijn normale staat kalm nerveus is
Schoktherapie voor deze stress
Barmannen zijn ook psychologen en geven bovendien te drinken

Vroeger de bars sluiten is niet de oplossing
En veel politie is altijd te weinig plezier
Bijna alles blijft hetzelfde, nieren filteren slechter
En het hart geërodeerd als zeewater
Ik zoek comfort in een fakir-matras met metalen spijkers
Maar deze illusionist kan niet meer
Terug naar de aap, ik innoveer niet, het is winterrap
Warmen veren meer of leer? Wanneer de koude wind blaast
Zoek niet zoveel goud als je zegt dat er in mijn zak zit
Maximaal zilver in mijn ring en in een of andere hanger
Ik doe mijn werk, ik leef om het te vertellen
Ik wil gelukkig zijn en drink om het te bereiken
Het wonder is dat ik hier blijf om het te vertellen
De volgende stap zal zijn te sterven voor de rust

Geef me een ritme als de emotie ontbreekt
We vertellen het opnieuw met dezelfde passie
We hebben de beste collectie gereserveerd
Van deliriums die wilden veranderen in een lied

We hebben iets te zeggen met urgentie
Leven om het te vertellen, verdomme!
Wanneer de dingen niet zijn zoals ze worden afgebeeld
De schenders van het vers zetten het daar
Definitief, onbetwistbaar, universeel, 2006