Filosofía Y Letras

[Krasgeluiden]

[Haat]
Dit is een nieuwe start,
Een revolver trekken met nummers als kogels uit het niets en het laten klinken.
Jouw verlangen om te schreeuwen,
Een onmisbare voorwaarde zodat ik nooit stop en met levenskracht doorga.
Ik wist nee te zeggen, tegen de wereld van het dansen, het witte poeder in de spiegel.
Een sigaret met een rookverslaving in mijn lichaam.
Ik verloor de controle niet,
Ik behandel rap als een stevige man.
En ik was altijd trouw aan zijn decolleté, woord van eer.
Ze willen meer, op een voetstuk zien ze deze onsterfelijke,
De dimensionale, die het beest uithangt.
Ze praten over sho hai, soms goed, soms niet.
Als ik soms zelfs niet wil zijn zoals ik ben.
Noem me beeldhouwer, als ik beeldhouw met een penseel,
Op een granieten steen, verkrachters van.
Of ik zal mijn naam in een marmeren grafsteen graveren.
Als ik aan mijn dood denk, voel ik me opgelucht.
Ik zou wel even willen sterven,
En jullie gezichten willen zien om mijn afwezigheid.
Zodat jullie weten wat jullie verloren hebben.
En dan terugkomen naar deze kutwereld,
Met een glimlach alsof er niets is gebeurd.
Alles gaat slecht, het leven heeft geen zin.
Er zijn mensen die het slechter hebben en dat is geen troost voor mij, nee.
Als de zaken niet lopen, open ik een bar op de begraafplaats.
Geld is zeker, er zijn altijd klanten die op hun doden passen.
Zoveel onschuldigen op het heilige veld,
Dit zijn teksten en filosofie, van thánatos.
Ik haat zoveel mensen, misschien snijd ik iets in deze zolder.
Dat is wat er gebeurt als ik dramatisch word.

[Lirico]
Als ik dramatisch word,
Zeg ik dat je wandelt met deze lunatic,
Van het meest diplomatiek.
Ik stel me een lamp voor, als ik een lantaarn zie.
Ik bereken mijn metrics, denkend aan de beste carambola.
Ik ga in dezelfde richting als de rivieren stromen, accepteer uitdagingen,
Soms word ik boos op God en zijn verdeling.
Alsof het plafond van de kamer op me gaat vallen.
Ik kan me de pijn van een bevalling voorstellen.
Ik weet dat er dingen zijn zonder uitleg, rechters die geen gelijk hebben.
Zou het zijn, dat zelfs ratten meer hart hebben?
Ik vraag niet altijd om toestemming om een plek te maken.
Vandaag klim ik naar de top zodat jullie mijn echo horen.
Ik heb de regenboog gezien na een plasje.
Mijn rijm is algebra, hoewel ik soms in het Hebreeuws vloek.
Elke inspanning is een succes en elk applaus een trofee.
Verkrachters van de tekst is waar ik in geloof.
Deze lunatic heruitvindt de wereld in elke alinea,
Respecteert de orde en het landschap als een fotograaf.
Er zijn monumenten die voor mij alleen ruïnes zijn.
Ik loop met harmonieuze bewegingen om de hoeken.
In elk nummer daag ik de geest uit.
Mijn mening is net zo geldig als die van een president.
Soms is degene die vraagt slimmer,
Dan degene die antwoorden heeft op alles.
Vooral, ik hou van jullie allemaal op mijn manier.
Gisteren was het plein een school,
Vandaag heeft de shit die deze lunatic denkt een prijs.
Dus, noem me bij mijn naam,
Of laat die bewakers hun fluit maar inslikken.
De beat heeft hartkloppingen maar,
Ik breng de rust,
Ik breng de beste soul omdat ik mijn ziel erin stop.
Ik lach om Sergio Dalma,
En het is wanneer ik in actie kom.
Laat de energie stromen,
De microfoon en ik vormen een constellatie.

[Kase.o]
De microfoon en ik, het verhaal van een gekke liefde!
Ik was een romanticus, ze noemden me Kase.o!
En met mijn naam was het synoniem voor optimaal.
Het laatste wat ik hoorde was dat je vroeg: wat wordt het volgende?
Het volgende is dit al,
Je weet hoe het begint maar niet hoe mijn leven in de rap eindigt.
En ik neem aan dat je op de authentieke wachtte.
Niets is zoals leven onder de charme van mijn semantische veld.
Energiek voorbeeld van de elektrische tekst.
De shit die ik reciteer helpt je meer dan de dokter.
Jongen, de liefde is geen spook zoals succes.
Liefde en rap is alles wat ik nodig heb.
Ze gaan me kapot maken, zeiden ze, ze gaan verwoesten.
De jongens die wisten wat er zou gebeuren.
En als je je geloof verloren hebt, herboren in Estelp.
Als je me wilt zien, betaal dan een cache, zo is het,
Ik gooi meer shit dan Leo Bassi.
Rap op de microfoon, bijna sinds ik geboren ben,
Ik flip op hip hop, weet je wie de fuck ik ben?
Ik ben Kase op de microfoon, rijdend met de o!
Hier komt iedereen binnen behalve jij, omdat je geen schoenen draagt.
Kijk, ik schijt op jouw club, van toyacas en mambrús.
Ook al is het vol, jij, jij, jij,
Hebben geen flikker idee van wat goede rap is.
Ik rem niet, nee, niets zal me nu stoppen.
Ik schrijf omdat als ik dat niet doe, mijn hoofd explodeert.
En als ik foto's maak van mijn dromen, print ik ze op goed papier.
Nostalgisch over mijn toekomst, denk ik er zoveel aan.
En ik wil dat je weet dat ondanks mijn pijn,
God nog steeds mijn idool is.
Niets nieuws, ik kan alles zijn behalve oppervlakkig.
Dankbaar, zo leef ik.
Voor wie ik ben, voor het willen blijven zoals ik ben.
Het systeem heeft de oorlog verklaard aan mijn brein.
Ik steek de Ebro over, vier de liefde van mijn familie.
En vlieg in een vers op welwillende winden.