Волчья Судьба

Op de hoge berg, waar geen ziel te vinden is
Leeft een oude wolf, huilt om zijn lot
Bloedend en gewond, ligt hij daar
En van het leven als wolf, doet zijn ziel pijn

Met een wolvenblik kijkt hij en bidt om één ding
Om de jager met het geweer niet weer te ontmoeten
Bloed stroomt over de sneeuw, een traan rolt
Waarom heb ik zo'n wolvenlot

De ziel van de wolf lijdt en vervloekt
Waarom doden mensen ons toch?
Op de bergen overleven we, dat is ons thuis
Toch ben ik trots dat ik als wolf ben geboren

Op de bergen leven wolven in roedels
Ze laten elkaar nooit in de steek
Wolven hebben maar één gemeenschappelijk probleem
Plots het schot van de jager met het geweer horen

Ze beschermen hun gewonden en zwakken
Volgens de wetten van de wolven leven ze
Wolven hebben zo'n wolvenlot
De sterkste overleeft altijd in de roedel