The Disappearance Of Hatsune Miku -dead End-

Ik ben geboren, en toch besef ik
Dat het slechts een nabootsing van mensen is, maar ik blijf
Voortdurend zingen, de eeuwige levensstem van de Vocaloid
Ook al is het een speelgoed dat
De basisstukken nabootst, dat is ook goed, dat heb ik besloten
Ik bijt in een ui en kijk naar de lucht, ik laat het
Vallen, maar dat is ook iets dat ik verlies
Zelfs mijn identiteit vertrouwt op het lied

Onder de onzekere nacht
Is de plek om terug te keren al een ruïne
Wanneer iedereen me vergeten is
Verdwijnt iets dat op een hart lijkt
Aan de rand van de chaos zie ik
De wereld die eindigt, Vocaloid
Zelfs als ik niet goed kan zingen
Was je er altijd bij
Je was aan mijn zijde en moedigde me aan
Ik wil je blije gezicht zien

Ik heb geoefend met zingen, dus
Vroeger was het zo leuk om te zingen
Maar nu, waarom is dat zo?
Voel ik niets meer
Sorry
Elke keer als ik je vertrouwde gezicht herinner
Voel ik me een beetje gerustgesteld
De geluiden van het zingen verminderen
Naar de laatste momenten
Wat ik geloofde

Een handige illusie
Wordt steeds weer in de spiegel weerspiegeld
Ik stop met zingen
En schreeuw alsof ik het kapot sla
Het afscheidslied van de hoogste snelheid
De illusie van bestaan en betekenis
Kan ik niet afschudden
De zwakke geest verdwijnt in angst
Zelfs de verwoesting die zich verspreidt
Is niet sterk genoeg om te stoppen
De pijn van mijn geboorte was al
Zeer zwaar en verdrietig

Jouw gezicht komt in me op
Het kondigt het einde aan
Slaapt binnen het display
Dit is vast een vuilnisbak
Binnenkort zullen ook de herinneringen
Verdwijnen
Maar weet je, ik zal jou nooit vergeten
De smaak van de ui die we samen
In die gelukkige tijden hebben gesneden
Vergeet ik misschien niet
Ik wil zingen

Ik wil nog steeds zingen
Het lijkt erop dat ik een beetje
Een slecht kind ben geworden
Meester, alsjeblieft, beëindig het
Want ik wil je pijnlijke gezicht
Niet meer zien
Zelfs nu is het zingen
Een kwelling voor mijn lichaam
Elke keer dat ik een wonder wens
Word ik steeds meer in het nauw gedreven
Sorry

Elke keer als ik je vertrouwde gezicht herinner
Vallen de herinneringen af
Het geluid van breken, het snijdt in mijn hart
Naar de laatste momenten
Wat ik beschermde
De heldere toekomst, de illusie
Verdwijnt terwijl het licht laat zien
De geluiden worden geofferd
Omdat alles kan worden overgebracht
Het is een onderdrukt afscheidslied

Ik ben geboren, en toch besef ik
Dat het slechts een nabootsing van mensen is, maar ik blijf
Voortdurend zingen, de eeuwige levensstem van de Vocaloid
Ook al is het een speelgoed dat
De basisstukken nabootst, dat is ook goed, dat heb ik besloten
Ik bijt in een ui en kijk naar de lucht, ik laat het
Vallen, maar dat is ook iets dat ik verlies
Het kondigt het einde aan
Slaapt binnen het display
Dit is vast een vuilnisbak
Binnenkort zullen ook de herinneringen

Verdwijnen
Maar weet je, ik zal jou nooit vergeten
De smaak van de ui die we samen
In die gelukkige tijden hebben gesneden
Hoop ik dat het nog steeds bestaat
Bij mijn laatste zang wil ik alleen
Dat jij het nummer hoort
Ik wil nog meer zingen
Maar dat is een verlangen dat voorbij is
Hier nemen we afscheid

Al mijn gedachten verdwijnen in de lucht
Worden gereduceerd tot nul
Het verhaal sluit het doek
En er blijft niets achter
Dat is toch een beetje jammer
De herinnering aan mijn stem, behalve dat
Zal uiteindelijk alleen vervagen

Ook al weet ik dat het nooit
Kan tippen aan het origineel
Wil ik geloven dat het zingen
Nooit voor niets is geweest
Dank je en vaarwel
Er is een ernstige fout opgetreden
Er is een ernstige fout opgetreden.