Gaikotsu Gakudan to Riria

Een stille god gooit het geluid weg en laat de leunende huilende nachtelijke hemel zingen op de betraande maanverlichte nacht Een lied dat niemand kent over Orion en het grijze theaterraam

Een roestig instrument dat een fantasie speelt in de oceaan. Ik heb het keer op keer gehoord. De tonen die ik in mijn dromen leerde, werden samengevoegd en rondgedraaid alsof ze ontluikten. Het sterrenhoppende lied zal mij niet bereiken

Kijk, ik huilde toen ik zong. Ik zweefde en danste alleen op het muziekfestival. Kun je me horen? Romi Aromia Hoeveel jaar zijn er verstreken sinds we elkaar ontmoetten en verliefd werden op het geluid als magie, zodat ik het niet merk?

Een verveelde landgenoot die al zijn woorden opdronk, zocht naar iets dat hij verloren had De gesmolten antieke tijd die de spiegel blokkeerde De ruïnes van Mars Cassiopeia midden op de dag

In de regen van vergeten geluiden die ik keer op keer hoor, lijken de geschilderde skeletten mijn eenzame verbeelding te begraven, verdrinkend in de verte, en de wazige lucht neemt me mee naar een wereld waar het regent zonder dat ik het weet

Hé, mijn doffe ogen doen een wens naar een ver land dat bloeit van vocht. Ga door de Romi Aromia-poort, ga door de mist en neem het weg. Laten we het gaan bekijken, vertrouwend op het gefluister

Lopend door het stadsbeeld, winter in een glazen fles Het lijkt wel iets uit een film Op de lange, dunne spoorlijnen Geef me kleur

Een geluidsfragment dat ik op een vluchtige en stille ochtend heb gevonden en dat verdwijnt zodra ik het aanraak

Kijk, ik huilde, ook al zong ik. Ik zweefde en danste op het muziekfestival. Na vele jaren werd ik verliefd op het geluid dat we ontmoetten, als magie, voordat het afkoelde om te slapen

Ik sloot mijn ogen, legde mijn handen op je en luisterde naar de hartslag diep van binnen. Ik zal de ononderbroken melodie naar jou sturen, de naamloze