Dear H.

De lichtstraal die zo dichtbij leek
Voelt nu zo ver weg
Voor mijn ogen wordt alles steeds vager
In de afgrond die ik niet kan meten
Is mijn kwetsbare hart opgesloten
De gebroken stukjes komen naar binnen
En blijven me maar krassen, verwoesten

Kom naar me toe, praat met me, dieper van binnen
Word me nu wakker uit deze diepe droom
Wat als ik te hoog en te dichtbij vlieg?
Zelfs als alles verbrandt en ik neerval

In de ogen van die verloren jongen
Is er een vlam die niet dooft
Het lijkt zo leeg
In de chaotische nacht, woah-oh-oh
In de steeds dieper wordende afgrond
Is er een geheim dat ik niet kan begraven
Ook al probeer ik het te verbergen, als een verkoudheid
Sijpelt het binnen, waarom?

Kom naar me toe, spreek met me, luider van binnen
Word me nu wakker uit deze diepe slaap
Wat als ik op mijn knieën val?
Zou het dan iets makkelijker worden?

De wonden die ik alleen omarm
Zouden ze beter worden als ik het vertel?
Ik zink dieper en dieper.