Dolores

Lieve vriendin, ik kan niet stil blijven
Want ik ken je sinds ik een kind was
Toen mijn oma aan het koken was en
Ik je groene ogen herinnerde

Ook al wist ik niet meer hoe je heette
Met de hand op de bijbel zeg ik het je
Jij bent vrijer dan al die onuitstaanbare en arrogante mannen
Die in staat zijn om jouw vreugde te begraven

Ze zeggen dat jouw poëzie
Niet goed genoeg was en dat je het niet waard was
Slecht geliefde en lijdende
Je leerde dat de liefde

Degene was die thuis op je wachtte
Die niet vroeg, die devotie bood
In ruil voor messteken
Degene die stierf en doodde van de liefde

Hoe kon je zeggen dat jij dat niet was?
Dat er in de wereld geen munt was
Geen valse of echte
Die kon betalen voor wat je gaf

Die al jouw verdriet kon wegnemen
Jij die de stem had van verloren vrouwen
En tegelijk de stem van jouw geliefde Spanje
Die de wind doorkliefde met jouw pas

Je was altijd onbegrepen
Alsof die pijn, die pijn
De enige mogelijke manier was
Om te houden van