Ma Valse

Kijk naar me glimlachen als een roos in de wind
Drijven mijn waanzin onder de vurige wens
Leven en koningin zijn in mijn onschuldige wereld
Van die regen van licht die op mijn veld valt

Kijk naar me open voor de liefde die op me wacht
Zijn armen en zuchten die mijn bloed verwarmen
Het mos onder mijn voeten als een zijden tapijt
Een basis voor mijn bed, me soms overgeven

Kijk naar me lijden als ik mezelf niet meer hou
Dat ik bang ben om gezien te worden en om bloot te staan
Als ik kwetsbaar ben en niemand hoort
De grootheid van de horror die rommelt en misleidt

Kijk naar die grote leegte, die onbekende zo teder
Die ik zou willen overgeven en niets meer verwachten
Een stilte die angst aanjaagt, die niet meer kan verrassen
Want ik ken duizend keer de smaak van zijn as

De liefde als een schoudertas, als een gestolen cadeau
Ik zou moeder willen zijn om mezelf beter te troosten
Om me de ontvangst, de luister en de uitstel te geven
Me de zachtheid te geven, me wat rust te geven

Hoe geef je jezelf die liefde waar je op wacht
Die nooit genoeg is en die je niet kunt pakken
Dat zelfs als je je hart soms ziet glimlachen
Je het zo snel weer sluit, uit angst om te verdrinken

En dan op een avond, op een dag, durf je het niet te accepteren
Die parel, dat sésame dat we goed verborgen hadden
In de diepte van onze vergetelheid, aan de rand van de kade
Kijkend naar de roestige lucht van gewiste dromen

Het is het einde dat opduikt als een woede in de buik
De ongrijpbare vurigheid die schreeuwt en ons achtervolgt
Als een oude geest moe om niet erkend te worden
Gehoord worden zonder angst om gelezen te kunnen worden

Kijk naar me vechten tegen niets, tegen alles
Gevangen in mijn kooi die ik stukje bij beetje heb gebouwd
Mijn verhaal vertellen om het niet te vergeten
Het knijpt me vandaag de keel dicht, mijn vrijheid

Ik ben klaar, genoeg, genoeg om slachtoffer te zijn
Van een onzinnige angst die zijn hymne zou zingen
Die ik in me draag als een wapperende vlag
Door de bries van de oudsten in de boom van het niets

Ik beëindig het verhaal, ik laat de wind gaan
Geef hem de hoop en de adem van vroeger terug
Ik geef deze foute overtuigingen terug aan de aarde
Die me goed zijn geleerd en die slecht gefundeerd zijn

Als ik deze wereld wil leven, mijn leven op mijn manier
Accepteer ik om mijn wet te leven, mijn ziel met mijn rede te verenigen
Ik laat los, ik durf mezelf te leven
Ik laat los, en ik durf te leven