Sereno (feat. SFDK)

Wie niet heeft gezocht, ooit
Goed in zijn kindertijd, goed in zijn ouderdom
Goed uit verlegenheid of angst voor vergif
Voor de starheid van andermans oordeel
Een goed hart, een onpartijdige schouder
Vlucht voor de schijn: Theater, het is puur theater

Een kunstmatige circus, oppervlakkig, vreselijk
Van politieachtige droefheid, van aardse pijn
Wie heeft het elementaire aan het toeval overgelaten?

Vriendschap, zorg, niet verklaarde liefdes
Ik liet het goede achter om het kwade te vermijden
Mediocriteit uit een boekje, geestelijke armoede, schandelijk erfgoed
Alle principes vergeten
En mama zag het, en mijn broer zag het
En ik zweeg meer en zweeg beter
En ik doodde de auteur die zich vergreep en het menselijke vergat

Duizend fouten passen in een dag, iemand verschijnt
En opent een deur: Laat het los en maak het leeg
Een storm huilt, laten we proosten en vieren, heidens ritueel
Om de zielen te verzadigen met ongeschreven wetten
Onvoorwaardelijk: wat heb je nodig?
Om voor heksjes en tovernaars te zorgen
Vrede voor de sereno, omdat vriendschap gezegend is

In goede en slechte tijden
De goede en de slechte
Weet met wie ik kan rekenen
Ik wil jullie niet missen, laat de spijlen en de pijn sterven
Kom op, sereno, en deel goedheid uit

Een doorzichtig ziel, een lange straat
Niets nieuws, zie je
Een treffende zin is de sleutel
Het is niet weinig dat hier iedereen past
De borst de ruimte van een schip

Dus ga jij maar weten waar het me naar smaakt
Niets smaakt slechter dan de waarheden, abyssale kuilen
De tegels dansen, laat ze weten
Zo struikel je niet als je vertrekt, bespaar op ellende

Mijn vrouw heeft het gezien, Oscar heeft het gezien
Anderen slaan op hun borst maar zijn er niet
De helling stijgt, de zelfmoord van Stan
Ik voel me als Sting, ga niet naar het rood, Roxanne!

Sommige zinnen zijn goed geboren uit wat ik weggooi
Wat een werk, maat
De sereno van een ogre zijn
Een treurige glimlach onder de hoed
Een open mes onder de voering

Het licht dat betekenis geeft aan wat ik vertel en
Met zijn raad, vormt hij me in klei
Waarom verzamel ik niet meer dan wat ik veeg?
Waarom scheur ik alles wat ik aanraak?

Waarom, waarom steken we geen sigaret op
En laat het in ieder geval licht geven op de weg
Broodkruimels liet ik achter tussen de kiezels
Laten we niet vergeten waarom we gekomen zijn
Er is maar één wereld en we moeten ervan houden
Zoals van het huis waarin we leven